สวัสดีครับยาย...เป็นไงบ้าง เฮ้อ...ยังอ้างว้างเดียวดายไอ้หลานเอ๋ย อ๋อ...มิน่าล่ะผมเห็นยายนั่งเฉยเมย เฮ้อ...ก็ไม่เคยมีใครเลยมาสนใจ เป็นยังไงบ้างล่ะที่บางกอก ยังช้ำชอกรันทดไม่สดใส ข้าบอกแล้วก็ไม่เชื่อว่าอย่าไป ทำไงได้ก็ที่บ้านงานไม่มี นี่ขนมผมซื้อมาจากบางกอก ไม่เอาดอกคงกินยากมันหลากสี ซื้อมาแพงผมรับรองของผู้ดี ดูท่าทีคงเหนียวหนืดข้าฝืดคอ เอ็งไปหยิบย่ามมาให้ข้าหน่อย ของอร่อยอยู่ข้างในใช่ไหมหนอ เอ็งอย่ามัวเล่นท่าให้ข้ารอ น้ำลายสอรอไม่ไหวหรือไงยาย คุยอยู่นานขอคำเดียวข้าเปรี้ยวปาก มันอยากหมากตามคนแก่แก้ไม่หาย งั้นผมขอครกสากด้วยอยากช่วยยาย จะตำให้ไปพลางจัดหมากพลู ผมเห็นยายกินมาเมื่อคราเด็ก เอ็งยังเล็กนักหนาที่ข้ารู้ ถึงตอนนี้ยายยังแกร่งแข็งแรงอยู่ ก็หมากพลูที่เอ็งดูอยู่นี้ไง ผมขอตัวชั่วประเดี๋ยวยายเคี้ยวหมาก เห็นแล้วอยากเปรี้ยวปากยากทนไหว เอ็งจะลองหมากบ้างหรืออย่างไร คงไม่ไหวไม่หรอกครับเดี๋ยวกลับมา ดูหลังบ้านชานเรือนไม่เหมือนก่อน ผมเคยนอนร้องร่ำไห้ไร้เดียงสา ใต้เงาไผ่กอใหญ่ติดชายคา บัดนี้มาดูเวิ้งว้างร้างกิ่งใบ ผมขอนั่งสูบบุหรี่ตรงที่เก่า ตอนยังเยาว์เฝ้ายายเลือกตากเปลือกไม้ ดูใบพลูเขียวขจีดีนะยาย เออ...ข้าปลูกไว้พอได้กินไม่สิ้นเปลือง ที่บ้านเราผมว่าอากาศดี ไม่เห็นมีฝุ่นละอองดั่งปล่องเหมือง ไหนเอ็งบอกว่าเมืองกรุงเขารุ่งเรือง ไยขุ่นเคืองเรื่องร่างกายการหายใจ สงสัยเอ็งต้องเลิกยามาเคี้ยวหมาก แม้กินยากไม่งดงามตามสมัย แต่ไม่ขัดขุ่นเคืองเรื่องหายใจ ไร้โรคภัยยายรับรองว่าของดี เออ...เอ็งจะพักอยู่ที่บ้านนานแค่ไหน จะกลับไปวันใดให้สุขี ให้เดินทางโดยปลอดภัยสวัสดี ขอเอ็งมีความสุขกาย...สบายใจ ขอบคุณครับ.....ยาย บุหรี่เป็นสารเสพติดไม่ดีต่อสุขภาพ เยาวชนไม่ควรลอกเลียนแบบ นาคะพรรณ 26 กันยายน ๒๕๕๑ Photo by: อาคม นาคะ
26 กันยายน 2551 14:00 น. - comment id 899556
ขอบคุณค่ะ การเดินเร็ววันละ 20 นาที เขาว่านอกจากจะลดน้ำหนัก และรอบเอวแล้ว เขาว่าลดบุหรี่ได้ด้วยนา ยายกะหลานร่วมสมัยกันได้ ต่างคนต่างติด อิอิ
26 กันยายน 2551 14:02 น. - comment id 899558
26 กันยายน 2551 14:19 น. - comment id 899575
ยายกับหลานคุยกันน่ารักดีนะคะ
26 กันยายน 2551 14:22 น. - comment id 899578
ภาพเก่าในวันเหล่านั้นค่อยๆจางไปทุกที ขอบคุณที่เขียนกลอนดีๆให้ระลึกถึงภาพวันเก่าๆอีกครั้งค่ะ
26 กันยายน 2551 17:19 น. - comment id 899656
ต่างวัยแต่ใจไม่ต่างรักนะคะ...
26 กันยายน 2551 18:32 น. - comment id 899678
สวัสดีครับ กลอนน่ารักดีนะครับ คิดถึงยายแล้วครับ
26 กันยายน 2551 18:42 น. - comment id 899685
ต่างวัยต่างความคิดเนาะ แต่ก็ให้ข้อคิดที่ดีมาก ๆ ๆ เลยล่ะครับ
26 กันยายน 2551 18:43 น. - comment id 899686
มีความไพเราะดีครับ
26 กันยายน 2551 22:12 น. - comment id 899763
อ่านแล้วคิดถึงยายมากๆเลยค่ะ สังคมเมืองยังไงก็สู้สังคมชนบทไม่ได้ด้วยเหตุฉะนี้ กลอนเพราะมากๆเลยค่ะ
26 กันยายน 2551 22:42 น. - comment id 899771
น่ารักมากฝากขนมไปให้ยาย เขาวางขายน่ากินชิ้นแป้งจี่ ของโบราณสรรมาอร่อยดี ชิมดูซีถ้าชอบจะมอบเธอ ส่วนหลานนั้นฉันให้กินไอติม แต่ห้ามชิมลิ้มก่อนตอนฉันเผลอ เดี๋ยวมันแหว่งหลานไม่ยอมนะเออ ยังไงเธอถ้ากินหมดเขาอดกัน
27 กันยายน 2551 10:24 น. - comment id 899862
อ่านแล้วชวนติดตามไปตามบทกลอนเลยคะ เก่งจัง
27 กันยายน 2551 10:53 น. - comment id 899896
อ่านแล้วคิดถึงคุณย่าคุณยายจังเลยค่ะ....
27 กันยายน 2551 14:58 น. - comment id 900004
lสร้างสรรค์สังคมดีจังค่ะ ชอบบทกลอนชุดนี้นะคะ
27 กันยายน 2551 14:58 น. - comment id 900005
ยอดเยี่ยมครับ ^^
28 กันยายน 2551 09:45 น. - comment id 900139
..คุณย่าของเรนท่านน่ารักด้วยดิคะ.. บทกลอนของคุณ..น่ารักมากเลย.. ความรักและความผูกพัน.. ..คุณทำให้เรนคิดถึงคุณย่า....
30 กันยายน 2551 17:38 น. - comment id 900933
อ่านแล้วคิดถึงยายจัง บทกลอนสะท้อนอะไรๆได้ดีมากๆค่ะ ^^