แต่ละช่วงห้วงกระแสผันแปรล่วง สิ่งทั้งปวงเคลื่อนคล้อยในรอยหาย สิ้นสุดในกรอบเก่าอันเปล่าดาย ฝากรอยยิ้มทักทายกาลเวลา เงียบเหงาในห้วงทะเลฝัน ผ่านแผ่วเสียงรำพันแห่งภูผา ท่ามสายลมโบยโบกโชคชะตา แพ้ชนะในมรรคาอันเป็นไป แค่หนึ่งผู้เร่ร่อนสัญจรภพ จักรวาลเกลื่อนกลบความหวั่นไหว จะซุกเร้นทุกสิ่งเท็จจริงนัย เพื่อแบกโลกวิไลสัมภาระ ผ่านความคลุ้มคลั่งแห่งวันคืน รอนแรมในจุดยืนห้วงขณะ พลิกผันโลกปรวนแปรแพ้ชนะ ท่ามกลางการปะทะของหัวใจ แล้วเสียงหัวเราะทั้งน้ำตา ก็ดังเย้ยความบิ่นบ้าที่มอบให้ หันแลโลกครั้งหนึ่งคิดถึงใคร รอยอดีตก็เลือนไกลเสียสิ้นแล้ว จะทวนย้อนอ่อนไหวในรู้สึก ก็ล่วงดึกบั้นปลายสายลมแผ่ว แลวัยวันฝันจางจนร้างแนว ได้แต่ยิ้มเย้ยแซวชะตากรรม ................... โดยคำ ลานเทวา
10 กันยายน 2551 12:26 น. - comment id 890719
อเนกชาติสํสารํ สนฺธาวิสฺสํ อนิพฺพิสํ คหการํ คเวสนฺโต ทุกฺขา ชาติ ปุนปฺปุนํ คหการก ทิฏฺโฐสิ ปุน เคหํ น กาหสิ สพฺพา เต ผาสุกา ภคฺคา คหกูฏํ วิสํขตํ วิสงฺขารคตํ จิตฺตํ ตณฺหานํ ขยมชฺฌคา-ติ.... อ่านงานของคุณ คนลานเทวา แล้วนึกถึงพระพุทธพจน์ข้างบนนี้....
10 กันยายน 2551 09:47 น. - comment id 894627
10 กันยายน 2551 13:08 น. - comment id 894673
เพลงเหมือนหนังกำลังภายในเลยอ่ะ คัมภีร์ สำนักไหนคะ อิอิ
10 กันยายน 2551 16:27 น. - comment id 894732
สวัสดีค่ะ... ใช่เลย...
10 กันยายน 2551 18:14 น. - comment id 894764
เข้ามาอ่านกลลอนค่ะ
10 กันยายน 2551 20:54 น. - comment id 894809
บทกลอนพลิ้วไหว ดั่งสายน้ำ เยี่ยมครับ ู^ ^
12 กันยายน 2551 14:41 น. - comment id 895169
การยิ้ม บางครั้งก็เป็นการท้าทายชะตากรรมที่เราพบเจอได้เหมือนกันนะคะ ประมาณว่า "คิดเหรอว่าฉันจะยอมแพ้"