อีกนานไหมที่ใจได้ไขว่คว้า อีกนานไหมพบว่าสิ่งฝันหา อีกนานไหมจะใกล้ได้นำพา อีกนานไหมจะมาให้สุขใจ ยิ่งคิดถึงซึ่งวันอันหมายมาด ยิ่งอืดอาดบาดไซร้ไร้ผ่องใส ยิ่งพยายามยิ่งพบยิ่งห่างไกล ยิ่งคว้าไขว่ยิ่งไร้แม้หางตา ใฝ่พยายามกลับพบอุปสรรค ใฝ่กำจัดสลัดสิ้น หวัง สุขหา ใฝ่วางแผนกลับพบสบเรื่องมา ใฝ่อุราคราชื่นกลับเลือนลาง ปรารถนาพาใจให้เบานิ่ง ปรารถนาในสิ่งวิ่งสะสาง ปรารถนาได้เบาเอาหนักบาง ปรารถนามาบ้างที่ผ่อนคลาย เบรกเวลาพาให้ใจพักผ่อน ร่ายคำกลอนผ่อนตึงคลึงเครียดสาย ส่งสัมผัสจัดทำนองบรรเลงพาย ส่งเรื่องร้ายลอยล่องคลองสายลม ยิ่งใกล้ถึงรึงรัดจัดใจหนัก ดั่งโดนกักดักให้ได้สุขขม ยิ่งรู้ว่าไม่ไกลในภิรมย์ ยิ่งเพาะบ่มตรมอกตกทรมาน์ คงต้องพักก่อนแล้วสมองน้อย อย่ามัวคอยคล้อยฝันอันห่วงหา ตื่นสติริวุ่นกรุ่นอุรา เพื่อนำพาข้าก้าวสู่ความจริง *************************************************
27 สิงหาคม 2551 06:39 น. - comment id 889939
สวัสดดีครับ... ลองอยู่นิ่งๆแล้วแกล้งลืมซีครับ เดี๋ยวเดียวก็มาครับ....
27 สิงหาคม 2551 06:59 น. - comment id 889943
มาหรือยังเอ่ย บทกลอนไพเราะค่ะ
27 สิงหาคม 2551 08:25 น. - comment id 889970
การรอคอย คือความหวังนะคะ รอคอยเถอะ ทานอะไรก่อนสิคะ
27 สิงหาคม 2551 08:38 น. - comment id 889978
รักเอ๋ยรักจักลาเพื่อมาพบ กลับมาซบไออุ่นกรุ่นไฟฝัน โปรดรอคอยค่อยพบสบตากัน มินานวันหรอกหนากลับมาเยือน ใจดีดีน่า...เดี๋ยวมาเอง
27 สิงหาคม 2551 12:56 น. - comment id 890102
ไม่นาน จะผ่านไปค่ะ
27 สิงหาคม 2551 13:31 น. - comment id 890127
คุณเคยบอกผมว่า เวลาเขียนกลอน คุณใช้จิตเขียน อืม มาอ่านกลอนบทนี้ ผมเชื่อแล้ว ล่ะ คุณใช้ จิตรำพัน เขียนจริงๆ ขอให้มีความสุขครับ
27 สิงหาคม 2551 14:39 น. - comment id 890181
ใช่เลยครับ ร่างกายได้พักผ่อน ใจก็สบายครับ
27 สิงหาคม 2551 15:18 น. - comment id 890208
เมื่อร่างกายพักผ่อน ใจเราก็จะได้ผ่อนคลายตามไปด้วยค่ะ.....
27 สิงหาคม 2551 17:43 น. - comment id 890255
จะร่ายมนต์คาถายาวิเศษ แสดงฤทธ์เดชให้หายคลายด้วยขลัง จากที่เหนื่อยอ่อนล้าหาพลัง จากฟากฝั่งกระบี่นี่ของดี มารักษาบรรเทาเจ้าให้หาย ท้อร่างกายอื่นใดหายหดหนี เป็นแรงรักคิดถึงมากทวี จากกระบี่ถึงน้องที่หนองคาย แวะมาแบบเร่งด่วน ลาป่วยคร้าบบบ..
28 สิงหาคม 2551 01:26 น. - comment id 890375
บางครั้ง ต้องฉุดรั้งหัวใจไม่โหยหา แล้วหยุดพักเสียบ้างบางเวลา ใจมันอ่อนและล้าพาเศร้าตรม บางครั้ง อาจมีบ้างฤทัยให้ขื่นขม สิ่งรอบข้างขวางใจไม่ภิรมย์ จึงระทมจมทุกข์ไม่สุขใจ บางครั้ง ฉันก็นั่งเฉยชาน้ำตาใหล ดั่งเหมือนมีคมมีดมากรีดใจ คนห่วงใยมีไหมใครสักคน บางครั้ง อยากฉุดรั้งหัวใจไม่สับสน เธอจะรู้บ้างไหมใครหมองหม่น จะมีไหมสักคน...ที่เข้าใจ... เฮ้อ!! เรื่องมันเศร้าเน๊อะ
28 สิงหาคม 2551 10:02 น. - comment id 890460
มาแล้วจ้า..มาอ่านกลอนรอนานไหม..น้องสาวคนดี..งานเยอะจนยุ่งไปหมด.. คิดถึงคะขอโทษที่ทำให้รอนาน..
28 สิงหาคม 2551 12:45 น. - comment id 890531
หวัดดีค่ะน้องเอคิดถึงนะคะพึ่งมีโอกาสมาเยี่ยม มาเยี่ยมเหนื่อยมากไหมคะพักผ่อนบ้างนะคะทำสมาธิสิคะให้จิตใจมันสงบอะไรๆมันจะได้ดีขึ้นค่ะใจเย็นๆ
28 สิงหาคม 2551 15:24 น. - comment id 890610
สวัสดีค่ะคุณอินสวน ขอบคุณที่แนะนำนะคะ ช่วงไหนรัดรึงมากๆนัก ก็ลองนิ่งเหมือนกันค่ะ จะได้ไม่กระวนกระวายใจ
28 สิงหาคม 2551 15:44 น. - comment id 890616
สวัสดีค่ะคุณแจ้งเอง คงอีกสักพักค่ะ...เฮ้อ ขอบคุณที่ชมบทกลอนนะคะ
28 สิงหาคม 2551 15:47 น. - comment id 890617
สวัสดีค่ะคุณครูกระดาษทราย ค่ะ การรอคอย คือความหวัง อย่างน้อยก็ยังมีหวังค่ะ ขอบคุณสำหรับอาหารนะคะ น่าทานจริงๆ
28 สิงหาคม 2551 15:56 น. - comment id 890630
สวัสดีค่ะพี่ฝากฝัน ความรักเอยเอ่ยเอื้อนเลือนเสียงแผ่ว แต่แน่แน่วแนวใจให้ใฝ่หา รอใจนั้นมั่นใจทุกเวลา ในอุราพาคงตรงชายเดียว ความรัก...ก็รอ ... ยิ่งใกล้ ยิ่งทรมานค่ะ สวัสดีค่ะคุณเพียงพลิ้ว ค่ะ ก่อนผ่านไป ก็ขอให้ผ่านมาก่อนนะคะ แต่อุปสรรค เร่งผ่านเร็วได้ก็ยิ่งดีค่ะ สบายดีไหมคะ สวัสดีค่ะคุณไร้อันดับ ที่บอกว่า เชื่อว่าใช้จิตรำพันเขียนจริงๆ นี่ จะถือว่าเป็นคำชมได้ไหมคะ ขอบคุณที่อวยพรให้มีความสุขค่ะ ขอให้คุณมีความสุขเช่นกันค่ะ สวัสดีค่ะคุณนาคะพรรณ กายกับใจ สัมพันธ์กัน กายพัก ใจก็หายตึงเครียด ใจพัก สุขภาพก็ดีค่ะ พยายามพักอยู่เหมือนกันค่ะ