กระหน่ำสิ่วลงลายในไม้สัก แปงเพราะฮักเชิงสรรค์งานแห่งศิลป์ บ่ได้คิดเงินตราหรือหากิน เพราะเฮายินดีจักสลักเสลา เฮาเก็บงำไม้ซุงที่ทรุดโทรม แกะเป็นช้างงาโง้มบนง่อนเหงา แกะฝูงกวางลางลอยบนดอยเงา สยายเขาสลางคมสรมคำ เฮาบ่ใช่ผู้ก่นผู้โค่นป่า เฮาฮักษาเศษซากถากกระหน่ำ เอาท่อนไม้ตอเก่าเอามาทำ ให้งามล้ำเลอค่ากว่าเศษไม้ เป็นสล่าแปงไม้บ่ใช่ยาก ครั้นตัวหากเพียรยะก็จะได้ มาสืบสานประเวณีที่สูญไป เปลวกนก ลายไท อย่าได้ลืม กระหน่ำสิ่วลงลายให้อ่อนช้อย บรรจงร้อยเรียงงานปานว่าปลื้ม บรรจงซึ้งศิลป์สานปานด่ำดื่ม บรรจงยืมท่าทางอย่างช่างครู จากเศษตอพอตอกลอกสลัก ราวจักหล่นฟ้าลงมาหรู ค่าที่ด้อยกลับล้ำค่าว่าควรคู่ ไม้จึงดูสูงค่ายิ่งกว่าไม้ (ม้าก้านกล้วย)
9 มีนาคม 2545 18:45 น. - comment id 39540
ไม้จึงดูสูงค่ายิ่งกว่าไม้ --------> คำนี้ดีจังเลยค่ะ ..ว่าแต่ทำเป็นจริง ๆ เหรอค่ะพี่ม้าก้านกล้วย ^O^
9 มีนาคม 2545 21:40 น. - comment id 39580
ใครบอกว่าง่ายคะ พี่ม้า งานแกะสลักอ่ะ ยากจะตาย ขนาดคุงครูให้แกะสลักผัก เจทท์ยังตะบันซะกระจุยกระจาย ชาตินี้คงไม่มีโอกาสได้เปงช่างศิลป์กะเขาหรอกค่ะ T-T
10 มีนาคม 2545 01:55 น. - comment id 39610
แหะ.... พี่ม้าเก่งจัง...