...ณ บ้านไร่ชายดอนตอนวัยเยาว์ ตื่นแต่เช้าเห็นแม่ยุ่งหุงอาหาร จนแสงทองเริ่มส่องลงตรงนอกชาน เร่งจัดการเครื่องเคียงวางเรียงกัน เสียงเพื่อนบ้านชานเรือนร้องเตือนอยู่ ฝากเฝ้าดูรับรองมองพระท่าน ของคาวหวานจัดแจงแบ่งแยกกัน ตามชนชั้นก่อนหลังดังสมควร ครั้นเสร็จสรรพรับศีลพระบิณฑบาต แสงทองพาดถิวไผ่ข้างในสวน เหล่าเพื่อนบ้านร้องเรียกทักชักชวน ทุกทั่วถ้วนพรั่งพร้อมล้อมวงกัน ของคาวหวานเหลือฉันจากพระท่าน เรากินกันด้วยสนุกต่างสุขสันต์ เสียงเฮฮาเด็กวิ่งเล่นเห็นทุกวัน อยากย้อนวันกับกาล...สู่บ้านนอก
31 กรกฎาคม 2551 18:45 น. - comment id 881368
เข้ามาเป็นวันแรกครับ ฝากไว้สามบทก่อนครับ เพื่อนๆ แนะนำติชมด้วยครับ ขอบคุณครับ
31 กรกฎาคม 2551 20:59 น. - comment id 881405
แวะมาให้กำลังใจ ชีวิตยังอยู่ก็สู้ต่อเถอะนะ
31 กรกฎาคม 2551 21:00 น. - comment id 881406
ดีครับ...เยี่ยม...
31 กรกฎาคม 2551 21:10 น. - comment id 881408
" ครั้นเสร็จสรรพรับศีลพระบิณฑบาต แสงทองพาดทิวไผ่ข้างในสวน เหล่าเพื่อนบ้านร้องทักเรียกชักชวน ทุกทั่วถ้วนพรั่งพร้อมล้อมวงกัน" แวะชมบ้านอกยามเช้า คิดถึงสมัยตอนเป็นเด็ก... ดีแล้วน้องมีวันแรกย่อมมีวันต่อไป "สองบทแรกความสอดรับต่อเนื่องกันตักบาตรอยู่ที่บ้าน พอบทที่สามดังหนึ่งอยู่ที่วัดหรือเป็นเพราะรีบสรุป อีกนิด พระทาน น่าจะใช้พระฉัน ถึงจะไม่สัมผัสกับหวาน แต่มีสัมผัสระหร่างวรรคอยู่แล้ว ส่วนอื่นเขียนไปแก้ไขไปเดี๋ยวเก่งเอง" เป็นความเห็นจากการอ่านส่วนตัว ดีกว่าพี่ซึ่งได้แต่อ่านยังไม่เคยนำเสนอ ...ขอให้โชคดี...ขอบคุณมากที่เขียนให้อ่าน
1 สิงหาคม 2551 00:12 น. - comment id 881500
แวะมาชื่นชมครับ ไม่มีบ้านไร่ชายดอน แต่ก็ย้อนจิตนาการมอง และเห็นภาพชีวิตวัยเยาว์อันแสนสุข
1 สิงหาคม 2551 10:54 น. - comment id 881592
... ที่บ้านเราเนาถิ่นแผ่นดินสุข อย่าติดคุกเมืองใหญ่ไหนนะเพื่อน ที่บ้านนอกบอกข่าวเจ้าอย่าเชือน รีบกลับเรื่อนหลังหลังเก่าเขาเฝ้ารอ เมื่อคนเก่งเร่งออกไปนอกบ้าน แล้วเรือนชานบ้านนอกช้ำชอกหนอ จะหาเงินเท่าไหร่ก็ไม่พอ บ้านนอกท้อเหลือผู้เฒ่านั่งเฝ้าชาน เอาไร่นาสาโทไปไว้ไหน ทั้งหลังไหล่อ่อนล้าน่าสงสาร ความครึกครื้นคืนหลังดั่งก่อนกาล ได้พ้นผ่านว่างเปล่าเหงาทุกวัน มาให้กำลังใจ..และอยากชวนคนเก่ง..มี สมอง..มีฝีมือ..กลับไปฟื้นฟูบ้านนอกเราครับ ไม่งั้นอีกสิบปีข้างหน้า...บ้านนอกจะไม่เหลืออะไรเลย
1 สิงหาคม 2551 21:02 น. - comment id 881778
บ้านทุกหลังคอยคนในครอบครัวอยู่เสมอ กลับมาเถอะคนดี