......แลท้องน้ำเวิ้งว้างสงบนิ่ง จิตไหวหวั่นบ่นิ่งดั่งท้องน้ำ เรือลำน้อยลอยเรื่อยเอื่อยตามสายธาร ถวิลหาวันวานล่องเรือ ลอยเลื่อนไป
แต่ปางบรรพ์ 11 ก.ค. 2551 20:18 น. - ID 116933 
1787
2
0
11 กรกฎาคม 2551 22:50 น. - comment id 872149
แม้สายน้ำยังแยกแตกเป็นสอง น้ำไหลนองเป็นสองทางช่างฉงน ไหลเอื่อยเอื่อยเรื่อยไปไม่ไหลวน แล้วใจคนจะมีหรือแค่หนึ่งใจ
12 กรกฎาคม 2551 01:12 น. - comment id 872198
วันวารผ่านเลยแล้วเลยลับ นิ่งสดับรับรู้อดีตได้ เรือลำน้อยลอยเลื่อนเตือนจิตใจ ว่าอดีตมีไว้ให้จดจาร (เห็นบทกลอนสั้นๆเลยขออนุญาตแจมนิดนึงก็ยังอ่านไม่เต็มอิ่มนี่คะ ) ปอ.ลอ นามปากกาเท่ห์ดีนะ
12 กรกฎาคม 2551 20:06 น. - comment id 872391
ขอบคุณค่ะ ผิดถูกยังไงติติงกันได้นะคะ เพิ่งหัดแต่งค่ะ ขอบคุณสำหรับคำชมค่ะ กลอนของคุณ ทั้ง 2 ไพเราะและความหมายดีนักค่ะ
12 กรกฎาคม 2551 21:06 น. - comment id 872438
คิดถึงใครคนหนึ่งซึ่งเคยห่วง แต่เขาลวงหลอกให้ใจไหลหลง จึงทำให้ใจต้องเศร้าเฝ้าปลดปลง แต่อนงค์กับรักใคร่ห่วงใยเขาอดีตไม่ใช่ปัจจุบัน และไม่มีวันเป็นอนาคต ลืมเสียเถิดค่ะ เป็นกำลังใจให้นะค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
