ก่อนจะเคลื่อนเลือนจางแล้วร้างลับ ใจจะซับซ่านซึ้งไปถึงไหน กว่าจะรู้จะเห็นประเด็นนัย ก็สิ้นแล้วสายใยสายสัมพันธ์ กว่างดงามความจริงจะปรากฏ บางสิ่งก็เลือนลดไปจากฝัน เก็บร้าวโลกขมขื่นมายืนยัน ในร่องรอยจาบัลย์แห่งชีวา กว่าสำนึกจะตรึกชัดถึงสัจจะ ต้องผลัดแพ้ผลัดชนะแสวงหา เข้ากำหนดวิถีตีราคา เป็นรูปเงาเป็นมายาอันเป็นไป ก่อนจะเคลื่อนเลือนจางแล้วร้างลับ โลกก็ซับกำซาบในวาบไหว เราต่างซึ้งถึงทางอันกว้างไกล เหมือนเข้าใจกับบางสิ่งอันจริงแท้ เถอะ ผู้เฝ้ารอการเยียวยา โดยเสี้ยวกาลเวลาอันเผื่อแผ่ นานเท่าไรที่เราไม่เหลียวแล โลกผันแปรสู่หนใดก็ไม่รู้ ....................... โดยคำ ลานเทวา
31 พฤษภาคม 2551 23:22 น. - comment id 855774
แกวะมาแอบซึ้งๆกะพี่ลานเทวา หุหุ
31 พฤษภาคม 2551 23:24 น. - comment id 855784
1..... อ้าว โทษทีคะพี่ กะว่า จะเขียนว่า แวะมาแอบซึ้ง กลาย เป็น แก วะ ได้ไง ยัง งง 55555
1 มิถุนายน 2551 00:19 น. - comment id 855798
แวะมาอ่านค่า
1 มิถุนายน 2551 07:22 น. - comment id 855850
กว้าจะรู้ตัวว่าทำอะไรกับโลกไว้ ก็คงใกล้สายไปแล้วนะ
1 มิถุนายน 2551 09:31 น. - comment id 855883
.. เหน็ดเหนื่อยและอ่อนล้า.. มีน้ำตา..เมื่อแพ้พ่าย.. ลึกๆแสนอับอาย.. นัยแพ้พ่าย.. ไม่ถึง ณ เส้นชัย.. แพ้บ้าง..คงไม่เป็นอะไร.. ร้องซิ..ร้องไห้..ไม่ต้องอาย.. แพ้..แพ้..ใช่เดียวดาย.. เก๊าะพี่ชายสอน..ต้องย้อนและหัดจำ.. ...
1 มิถุนายน 2551 09:47 น. - comment id 855891
โลกสวยด้วยคนมองที่ใจว่าสวย แม้เสี้ยวกาลผ่านวันก็สวยเสมอ แตหากคนมองโลกหมองด้วยใจที่หมอง แม้เสี้ยวกาลผ่านวันก็หมองตลอดกาล
2 มิถุนายน 2551 06:44 น. - comment id 856159
บางสิ่งบางอย่าง กว่าเราจะรู้ค่ามัน ก็ต่อเมื่อมันไม่อยู่กับเราแล้ว....