ทรมานความคิดบรรจงออก ละเลียดหลอกหัวใจใช้สมอง คิดคิดคิดแต่ยากเย็นเข็นตระกอง รวบรวมมองมุมด้านที่บอดตา เขม่นตากระพริบพร่าให้มองเห็น ใจเย็นเย็นมองผ่านไปบนฟ้า ส่งสายตาอ้อนวอนท้องนภา แปลลีลาเมฆเคลื่อนละเลื่อนลอย ยะเหยียบใจให้เย็นระลึกนิ่ง บอกหัวใจให้เย็นยิ่งใจยิ่งถอย ยิ่งคิดยิ่งเห็นทางตันอยู่สุดซอย เพ่งตาคอยให้แสงหนึ่งถึงสายตา ตัดสินใจมองฟ้าอีกสักครั้ง ส่งปานสั่งช่วยข้าเถิดฟ้าหนอฟ้า แลเห็นขอบกำแพงสุดสายตา เหลืออย่างเดียวแค่เพียงแค่ขาข้ามผ่านไป แม้ยังผ่านมิได้ดั่งใจหวัง คิดคำตอบเพียงลำพังสว่างไสว จะไม่ล้มความคิดอันตั้งใจ คิดอย่างเดียว"กูทำได้"เท่านั้นพอ..
ธ.ปฏิยุทธ์ 12 พ.ค. 2551 14:53 น. - ID 115032 
1108
1
0
12 พฤษภาคม 2551 15:02 น. - comment id 848985
สวัสดีค่ะ ชอบจังบทท้ายสุด..สู้ๆค่ะ
12 พฤษภาคม 2551 15:44 น. - comment id 848998
เราทำได้...เราต้องทำได้ เราต้องท่องเอาไว้กับคำคำนี้ ปัญหานะหรือ...สบายบรือสบายดี ไม่เห็นจะยุ่งยาก...ไม่เห็นจะมากมี...เรื่องแค่นี้...สบายสบาย จิ๊บจิ๊บ...เรื่องจิ๊บจ้อย ปัญหามาหาบ่อยบ่อย...ปล่อยปล่อยไว้อย่างนั้น เดี๋ยวก็ผ่านพ้น...อย่าไปสน...อย่าไปให้ความสำคัญ เดี๋ยวก็ผ่านคืน...เดี๋ยวก็ผ่านวัน...แล้วเดี๋ยวมันก็ผ่านไป ยิ่งกว่านั้น...ใครกันไม่เคยมีปัญหา ทุกคนมีปัญหานานา...อย่าทำให้อุราต้องหวั่นไหว มองดูรอบข้าง...ระหว่างทาง...ระหว่างความเป็นไป เห็นไหม...ใครต่อใคร...เขาก็มีปัญหา...และอาจจะยิ่งใหญ่...กว่าใจเรา ฉะนั้น...ลุกขึ้น..ลุกขึ้น..นะคนดี พอกันเสียที...หยุดหมองเศร้า กลับมาเริ่มต้นใหม่...ในวันที่สดใส...ในวันที่บรรเทา แล้วลบเลือนเรื่องเก่าเก่า...ที่ทำให้เราไม่สบายใจ ยิ้มนิด...แล้วยิ้มหน่อย ยิ้มให้บ่อยบ่อย...เลิกหวั่นไหว แล้วเก็บเรื่องราวความสุข...มาเคล้ามาคลุก...ต่อหทัย ไม่นาน...ไม่นานแน่คนไกล...เดี๋ยวความสดใสก็กลับมาเป็นกำลังใจให้นะค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
