อิสระภาพในขอบเขต

จิตเสรี

เป็นมนุษย์    ต้องรู้จัก   คำว่าผิด
มีลิมิด   คิดผิดชอบ  ตอบความจริง
ไม่ทุกสิ่ง  ที่ทำได้  มันไม่อาย
แต่จะตาย  หากไม่คาย  ใจอับปรี
  อันโลกนี้  ช่างสุขี    นี้หรือโลก
ใครอุปโลก หรือโลก  เกิดขึ้นเอง
อาจจะเป็น  เพราะเวร   เฉกเช่นกรรม
ฉันจึงทำ  ตามที่ฉัน    จรรโลงเอง
  ไม่มีใคร  ว่าใครได้  ในชีวิต
เพียงแค่จิต  คิดผิดถูก  ก็ถูกได้
จะมีใคร  บอกฉัน  ตามฉันไป
อาจจะใช่ ตามใจคิด  แต่จิตทราม
  มีกฎหมาย  อาจจะได้  ใช้ตัววัด
แต่จะหมัก  หมกมน  จนไม่คิด
เพราะชีวิต  ไม่ลิมิด   จิตเดินทาง
ต้องอับปาง  น่าสงสาร จรรยาใจ
  หากมีใคร   สักคน   ที่ได้บอก
ไม่มีกรอบ  แต่บอกรัก  ให้กลับใจ 
 หวังดว้ยใจ    สายใยจิต   ขีดเส้นทาง
 มาชดเชย  จิตวิญญาณ   นานนิรันดร์  
    ใครสักคน  ที่ห่วงหา น่าจะคิด
จะลิมิด     ทำไม    หากใครหา
อาจเป็นยา   นำพา  จิตวิญญา
ที่พึ่งพา     ในเวลา  กาลโลกีย์
    ถ้าโลกนี้  ไม่มี    คำว่า ไม่ 
ใครต่อใคร  อาจจะได้  อย่างใจคิด
เพราะชีวิต  ไม่ลิมิด  ขีดเส้นทาง
นานเท่านาน  จรรยาบรรณ   ตายด้านไป
     รู้ไหมว่า   จิตวิญญาณ  นั้นตัวคิด
ไม่ลิมิด  มันไว้แล้ว  แคล้วรอดไม่
หากจะตาย   ก็จะตาย  ทั้งกายใจ
จึงต้องไป บึงไฟนรก  ตกโลกัณฑ์