เงียบเงียบเหงาเหงามองไม่เห็น ห้วงยามย่ำเย็นก็ลมพัด ควันเคว้งพ่นพวยปลิวสะบัด จากมวนเครื่องสลัดอารมณ์ เทียวนั่งเทียวเดินกระทั่งนอน บุหรี่ขี้ตะกอนทิ้งมวนกลม ก้นแล้วก้นเล่าที่ถูกถม เพื่อกลบอารมณ์กระจัดกระจาย ใช่เพียงสำนึกที่วิ่งพล่าน ยังจิตวิญญาณที่เคยหาย คืนกลับชั่วมวนบุหรี่ปลาย ก็กลับก็กลายเมื่อมอดมวน เพียงความเคลื่อนไหวของห้วงยาม คลี่คลายคุกคามอย่างทั่วถ้วน ค้นหาจิตวิญญาณทุกทุกมวน เงียบนี้เมื่อลมหวนคงต่างไป..
ประภัสสุทธ 19 เม.ย. 2551 11:37 น. - ID 114344 
1531
0
0
19 เมษายน 2551 21:32 น. - comment id 840810
อ่านแล้วเงียบเหงาเศร้าใจเลยค่ะ แต่งได้เข้าถึงอารมณ์ดีนะคะ
20 เมษายน 2551 23:23 น. - comment id 841091
อืมม์ คล้าย ๆ ห้องกลอนวันนี้ ทำไม เงียบ ๆ นะคะ สวัสดีมิตรเก่าค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
