อุดมการณ์

เฮาชาวดอย

ใจนั้นจงเป็นหญ้า  ยืนหยัดท้าได้ทุกที่
ครวญครางในปฐพี   คือเสียงชีวิตของใคร
โครมครามในไพพฤกษ์   อึกทึกโค่นต้นไม้
กรีดร้องขอชีพไว้   คือเสียงใครที่ไหนกัน
ผูกโซ่ขังกรงคล้าย   คุกกรายกรายในที่นั่น
ลูกใครถูกลงทัณฑ์   ด้วยเชือกขันจนคลอนแคลน
เขานั้นถูกตกเขียว   คล้ายทาสเทียวตามแบบแผน
อธิปไตยใครเบียดแบน   หรือหวงแหนให้นายทุน
เฆี่ยนตีด้วยปมเชือก   จนดุดเดือกจนดิ้นดุ้น
เนื้อตัวขาดเป็นจุล   ใช่เศษฝุ่นเขาคือคน
บังคับให้ขายตัว   ใครกันชั่วตรองเหตุผล
ด้วยเขาเกิดมาจน   เขาคือคนชาติไหนกัน
กฎหมายร่ายกี่บท   ด้วยกำหนดตามความฝัน
เมฆลวงว่าดวงจันทร์   คือการปั้นน้ำเป็นตัว				
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน