สุดดินสุดฟ้าหรือว่ามหาสมุทร ไม่สิ้นสุดเพียงใดไกลสุดหล้า หากจะเทียบเปรียบคุณพระมารดา น้อยยิ่งกว่าเสี้ยวหนึ่งซึ่งคุณนั้น แต่แม่ฉันจากไปไกลลาลับ ไปไม่กลับลับล่วงสู่สรวงสวรรค์ ลูกสุขใจแม่ไปพ้นทุกข์พลัน แต่อาลัยที่จากกันเร็วเกินไป อันความหลังฝังจิตให้คิดถึง ในครั้งหนึ่งพร้อมหน้าพาสดใส พ่อแม่ลูกร่วมสุขทุกข์ใดใด ร่วมฝ่าฟันทุกข์ภัยไม่เคยลืม แต่บัดนี้แม้พ่อมีเมียใหม่ ลูกเรียกแม่ก็ใช่ไม่อาจฝืน เขาแสนดีเพียงใดใจลูกปลื้ม ไม่อาจลืมแม่คนเก่าของเราเลย.
28 กุมภาพันธ์ 2545 11:13 น. - comment id 37759
อ่านแล้วซาบซึ้งนะคะ พ่อกับแม่ คือสิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดแล้ว ในชีวิตของคนเรา แต่คนบางคน ก็ไม่ค่อยใส่ใจเท่าไหร่ สักวันถ้าท่านจากเราไป มานั่งเสียใจทีหลัง ก็ช่วยอะไรไม่ได้อีกแล้ว
28 กุมภาพันธ์ 2545 14:25 น. - comment id 37796
ซึ้งมากเลยค่ะ...พ่อแม่รักเรามาก..ไม่เคยทำให้เราเสียใจ...มีแต่เราที่ทำให้ท่านเสียใจ...แต่เมื่อมีคนมาเรียกเราว่า..แม่..ก็เข้าใจ...ว่าความรักที่แม่ให้ลูกช่างยิ่งใหญ่......หาสิ่งใดเปรียบไม่ได้เลย