คำสารภาพจากลูก .. คำตอบจากแม่

นักเขียนเกรียนสามด้าน

เริ่มตั้งไข่ในวัยเยาว์แม่เฝ้าฝัน
หวังในวันลูกเปลี่ยนผันเป็นผู้ใหญ่
ลูกจะเป็นคนดีมีวินัย
... มีจิตใจงดงามความการุณย์
มีคุณธรรมนำชีวีเป็นที่ตั้ง
มิพลาดพลั้งทำเรื่องผิดคิดเฉียวฉุน
คอยเกื้อกูลเพื่อนมนุษย์สุดได้บุญ
... รู้บุญคุณของคนผลตอบแทน
ทว่าลูกได้ก้าวย่างทางผิด
มีความคิดไม่งดงามตรงตามแผน
แสนชั่วช้าหาใครเหมือนเพื่อนเป็นแกน
... แม่เศร้าแสนครั้นเห็นลูกถูกประนาม
สุดท้ายแล้วไม่แคล้วเข้าลำเนาคุก
ต้องทนทุกข์ทนทำงานการแบกหาม
ครั้นเหนื่อยหน่ายคิดอยากตายหลายโมงยาม
... จึงลองถามว่าใครอยู่เคียงคู่กัน ?
เห็นเพียงภาพหญิงคนหนึ่งคอยเยี่ยมเยียน
มิแปรเปลี่ยนแม้เวลาจะแปรผัน
วันเป็นเดือนเดือนเป็นปีที่แบ่งปัน
... นับจากวันที่ลูกนั้นเกิดมา
แม่จ๋าแม่ลูกแสนชั่วมั่วอบาย
ทั้งซื้อขายทั้งส่งต่อก่อปัญหา
มิเคยทำให้ภูมิใจในทุกครา
... ลูกอยากสารภาพกราบขออภัย
โถ่ลูกเอ๋ย .. แม่ไม่เคยตำหนิเจ้า
ที่แม่เศร้าเพราะว่าลูกไม่สดใส
ความรักแม่ที่ให้ลูกมิหมดไป
... ทั้งหมดใจมีแต่เจ้าแม่เฝ้ารอ
ถึงวันนี้ .. วันที่ลูกสำนึกได้
การอภัยแม่พร้อมให้เพียงเจ้าขอ
ยังจำภาพในวัยเยาว์ลูกเคล้าคลอ
... แค่เท่านี้ความท้อก็หายไป
สิ่งสุดท้ายที่แม่จะบอกเจ้า
จงอย่าเศร้าหากไร้แม่ให้อาศัย
เพราะสักวันหากต้องจากเจ้าไปไกล
... ระลึกไว้แม่ยังอยู่คู่ลูกยา
ทุกสิ่งที่ลูกทำแม้พลั้งผิด
แต่ชีวิตของลูกยังต้องค้นหา
ความสำเร็จที่รอคอยเจ้าเรื่อยมา
... หากวันใดต้องหลับตา   .. "แม่อโหสิกรรม"