ธรรมชาติวาดฝัน

วชรกานท์

สรรพสิ่ง กำเนิดมา มีหน้าที่
จะร้ายดี สูงต่ำ ทำตามหวัง
จะใหญ่เล็ก เลี้ยงชีพ เสริมกำลัง
ให้อยู่ยั้ง ยืนยง ดำรงตน
พืชน้อยใหญ่ ชอนไช รากไปหา
มวลธาตุใน พสุธา ทุกแห่งหน
สร้างลำต้น กิ่งใบ ผลิดอกตน
ผลิตผล เพื่อสืบพันธุ์ สรรสร้างมา
ผีเสื้อสวย สอดส่าย สายตามอง
ละลิ่วล่อง วางไข่ ใบพฤกษา
หลังจากเธอ ปล่อยไข่ ไร้ชีวา
จุลปักษา หาละอ่อน หนอนมากิน
กระรอกน้อย คอยรอ เร่งผลห่าม
ตะวันส่อง ถึงยาม ดังถวิล
กระแทะเปลือก เล็มเนื้อ เยื่อมากิน
เลี้ยงชีวิน ทิ้งเมล็ด เกล็ดเรียงราย
ชะนีสาว พราวเสน่ห์ เธอเร่ร้อง
เสียงกึกก้อง พนา ยามฟ้าสาย
เก็บผลสุก โหนร่าง นั่งสบาย
พักผ่อนกาย เอมอิ่ม พริ้มหลับไป
มนุสา หาพันธุ์ นั้นมาปลูก 
หวังได้ลูก ผลพันธุ์ อันสดใส
ฉีดพ่นยา ฆ่าแมลง ปุ๋ยทางใบ
หวังผลิต ผลไม้ ได้ราคา
วงจรชีพ หายไป เพราะไร้คิด
เศรษฐกิจ ชี้นำให้ ใฝ่ตัณหา
ปุ๋ยเคมี เครื่องจักร ขึ้นราคา
ยังมุ่งหน้า ทำกัน ดันทุรัง
ความพอเพียง คืออะไร ต่างใคร่รู้
พอประมาณ เท่ามีอยู่ แต่ภายหลัง
มีเหตุผล คิดใคร่ครวญ ตามกำลัง
ภูมิคุ้มกัน นั้นพลัง เกราะคุ้มกาย
แสวงหา คุณธรรม มานำจิต
เสริมความรู้ ทีละนิด ยังไม่สาย
จงน้อมนำ ปรัชญา มาใส่กาย
เพื่อถวาย แด่องค์ จักรินทร์