รุ่งอรุณขุนเขาพราวม่านหมอก พริ้วระลอกเคล้านัวเนียเคลียยอดไม้ ทะเลหมอกตอกย้ำเหมือนสายใย ที่กั้นกลางหว่างใจให้ไกลกัน คล้ายกับว่ายังไม่เปิดใจให้ ไมตรีจิตหยิบยื่นใส่ไม่เฉิดฉัน ตะวันเริ่มทอแสงร้อนแรงพลัน ไออุ่นอันผันเปลี่ยนแปรแผ่ไมตรี หลอมละลายไอเมฆหมอกออกจากจิต มีแต่มิตรภาพอันสุขศรี เปลี่ยนน้ำแข็งกลางใจไปสักที เป็นน้ำทิพย์ชุบชีวีชะโลมใจ
22 มีนาคม 2551 19:25 น. - comment id 833858
หมอกขวางกั้น กันหัวใจ ให้ลืมรัก ยากยิ่งนัก จักฟันฝ่า มาให้เห็น ไอเมฆหนา พาใจร้าว ช่างหนาวเย็น จึงเป็นเช่น เล่นล่อหลอก หมอกบังใจ
24 มีนาคม 2551 22:50 น. - comment id 834532
แด่ คุณการัณยภาส หมอกฝนหนาวพราวน้ำค้างหว่างใจฉัน เหมือนเธอปันใจไปให้ใครอื่น หนาวเหน็บเจ็บหัวใจร่ำไห้ทุกวันคืน แสร้งทำฝืนหน้าชื่นกลืนน้ำตา
24 มีนาคม 2551 23:09 น. - comment id 834540
น้ำตาไหลย้อนกลับไปเข้าในอก ไม่ไหลวกวนเวียนเปลี่ยนเปื้อนหน้า จงเก็บกดอดทนรอต่อเวลา ช่วยเยียวยารักษาใจไร้หมอกบัง