ดูดาวเดือนเคลื่อนดับลับขอบฟ้า คือทิวาราตรีที่ล่วงผ่าน ตะวันใหม่จะทายทักให้เบิกบาน แสงอรุณส่องผ่านกลบราตรี คือปรัชญาธรรมชาติหากจะคิด มีมืดมิดเดี๋ยวก็คืนความสดศรี ตะวันขึ้นตะวันลาจันทรามี พอดาราใกล้ริบหรี่ตะวันมา คือชีวิตเวียนว่ายในสุข-ทุกข์ สิ้นความสุขทุกข์ก็เพรียกร้องเรียกหา คือฟ้ามืดตะวันดับอับสุริยา พอทุกข์ลาฟ้าก็พร้อมรับตะวัน
ว.ม.เกษม 12 ก.พ. 2551 00:59 น. - ID 112564 
985
2
0
12 กุมภาพันธ์ 2551 08:30 น. - comment id 822420
ชีวิตก็เป็นเช่นนี้แล
12 กุมภาพันธ์ 2551 21:46 น. - comment id 822803
ไพเราะ ค่ะ
14 มีนาคม 2551 08:32 น. - comment id 831803
สวัสดีค่ะ แวะมาทักทายค่ะ เป็นกลอนปรัชญาที่ให้ข้อคิดดีมากเลยค่ะ สุขกับทุกข์เป็นของคู่กัน เป็นธรรมดาโลก
3 เมษายน 2551 20:22 น. - comment id 836646
แต่งดีค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
