แด่ปีกบางแห่งนางฟ้า
สอพินยา
....เธอจากไปด้วยปีกบางแห่งนางฟ้า
สุดสายตาสุดแสนไกลสุดปลายฝัน
สุดจะเกี่ยวสุดเหนี่ยวรั้งสุดห่างกัน
สายสัมพันธ์บางเบาหวิวพลิ้วลอยไป
....พรหมสร้างสรรค์ให้พบกันในบทสุข
ฉากความทุกข์สลับเปลี่ยนเวียนมาใกล้
พรหมมิได้ใคร่ลิขิตชีวิตใคร
ความเป็นไปที่หนุนนำคือกรรมตน
....ดวงวิญญานผ่านภพนี้มีภพใหม่
อาศัยกายเป็นเพียงทางสร้างอีกหน
รส..กลิ่น..เสียง..สัมผัสหรือคือมืดมน
รูปเรือนตนใช่คงคืนความยืนยง
....ปีกนางฟ้า..คือวิถีที่สิทธิ์ศักดิ์
พ้นจากรักพ้นจากโกรธพ้นโลภหลง
ไม่ผูกพันไม่ยึดติดไม่คิดทนง
สลายกรรมที่นำหลงให้บางเบา
....ขอให้ปีกที่เข้มแข็งแห่งนางฟ้า
โบยบินฝ่าข้ามมหรรณพ์ผ่านขุนเขา
ห่วงดวงจิตที่เปราะปร่าบอบบางเบา
ใจของเจ้าจะสับสนไม่พ้นภัย
....ปีกนางฟ้า..พาเธอไปไกลจากฉัน
หวิวหวิว.. หวั่นกลั้นน้ำตาอย่าหยดไหล
รอนรอน..ร้าวราวสลายมลายไป
ฝากหัวใจในปีกบางไม่ห่างเธอ