@ โลกธรรมานุสรณ์ @

ลุงแทน

ลาภยศสุขสรรเสริฐ                 เป็นเครื่องเพลินย้อมนิสัย
บำรุงปรุงจิตใจ                            คล้ายกับดื่มสุราบาน
    ผู้ใดขาดสติ                             ชอบดำริประกอบการ
ก่อกรรมของคนพาล                    เพราะยศลาภซาบซึ้งใจ
    ยอมตนให้เป็นทาส                 ไม่สามารถเป็น"ไท"ไซร้
ล้วนแล้วแต่มีภัย                         ความชั่วร้ายครอบงำตน
    ปัญญากำหนดรู้                       ตริตรองดูตามเหตุผล
ลาภยศมีทุกคน                           แต่ก็ทนอยู่ไม่นาน
    สรรเสริฐและความสุข             นินทาทุกข์ย่อมเจือจาน
สาระที่ทนทาน                            ในโลกธรรมไม่มีเลย
    เป็นธรรมชื่อไตรลักษ์             ย่อมประจักษ์ตามเฉลย
บัณฑิตย่อมชมเชย                     ผู้มีจิตไม่หวั่นตาม
    บางคราวก็มีได้                       แต่บางครั้งก็มีทราม
เป็นธรรมนิยาม                          ตามสนองประคองไป
    วิจารณ์ตามความจริง               อย่าประวิงมัวสงสัย
ตามข้ออัตถนัย                            พุทธพจน์รจนา
    เมื่อได้อย่าหลงใหล                 เมื่อเสื่อมไปไม่โศกา    
 เป็นธรรมะฐิตา                          ประจำโลกมาช้านาน
    ใครใครหลีกไม่พ้น                 ทุกทุกคนในสงสาร
เข้าถึงพระนิพพาน                      จึงผ่านพ้นโลกธรรม....แล ฯ.