อยากจะเขียนรักไว้ให้โลกรู้ เปิดประตูหัวใจให้โลกเห็น สร้างสรรค์ความสุขไว้ให้โลกเย็น ลบยากเข็ญทุกข์ภัยให้โลกลือ จับปากกาเสรีแห่งชีวิต เนรมิตเส้นทางเสกสร้างชื่อ น้ำตาแทนหยดหมึกใช้ฝึกปรือ กระดาษคือเพื่อนยากหวังฝากใจ ยิ้มรับเสียงเหยียบย่ำทุกคำหยาม กลมกลืนความแห้งแล้งแห่งสมัย แล้วก้าวเหนือกฎเกณฑ์ที่เป็นไป ปลดแอกเสียงส่วนใหญ่ในโลกนี้ หนีอยู่เหนือความตื่นความรื่นไหล ทะยานโผบินไปในทุกที่ มองโลกอย่างโลกเป็นเห็นท่าที รู้วิถีความไม่รู้อยู่ทันตน เหนือเส้นทางเหนี่ยวรั้งทั้งไกลใกล้ บินอยู่เหนือเภทภัยไร้เหตุผล เหนือรักโลภโกรธหลงดงสัตว์คน ยิ้มรับความรวยจนทุกหนทาง ปากกาเขียนรักไว้ให้โลกรู้ เปิดประตูยิ้มรับกับโลกกว้าง กลมกลืนแล้วเปิดใจให้ปล่อยวาง เพื่อสรรค์สร้างด้วยเสรีกวีนิพนธ์
19 มกราคม 2551 13:52 น. - comment id 812797
จับปากกาเขียนรักให้โลกรู้ ในอีกมุมยังมีอยู่ซึ่งความฝัน.. อาจหล่นคว้างแตกเสี้ยวลงกลางครัน.. แต่ศรัทธาคงมั่นเรียกกลับคืน.. หวัดดีคะ..คุณเชษฐภัทร ดอกแดดมาทักทายสวัสดีคะ.. ว่าจะเข้ามาเยี่ยมชมนานแล้ว
19 มกราคม 2551 14:37 น. - comment id 812817
ถ้าเขียนแล้วเป็นอย่างที่หวังก็คงดีมาก
20 มกราคม 2551 02:02 น. - comment id 812982
สวัสดีครับ คราวนี้ไม่ได้ทักผิดอีกแล้วหละ มาเยี่ยมมาอ่าน ไม่ทราบว่าพี่เจยังเขียนไดฯออน อีกเปล่า ได้เข้าไปเลย