ภาพหญิงชรา

Salukphin

    ภาพของหญิงชราผู้อาภัพ 
ก้มหน้าซับน้ำตาฝ่าสายฝน
หลังคู้ค่อมโก่งงอก็จำทน
ข้ามถนนเดินเลาะลัดผ่านวัดวา 
แรกเริ่มสาวสุดสวยด้วยแรกรุ่น
ดั่งมีบุญและอำนาจวาสนา
แต่งงานกับคนดีมีหน้าตา
ธิดาสามบุตรสองครองโชคดี
เฝ้าถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงโตใหญ่
หวังจักได้ไข้เจ็บช่วยป่วยฝากผี
แบ่งสมบัติพัสถานบรรดามี
ให้บุตรีบุตราพาครอบครอง
เวลาผ่านผันไปได้สิบปี
ท่านเศรษฐีละสังขารถิ่นฐานห้อง
หยุดสงบจบนิยามตามครรลอง
ญาติพี่น้องต่างจองจับทรัพย์เงินตรา
ภรรยาหม้ายไร้ซึ่งที่พึ่งพิง
บุตรชายหญิงชิงชังทั้งส่ายหน้า
บอกแม่เราโง่เง่าเขลาปัญญา
มีเพียงผ้าพันกายน่าอายจริง
ทั้งเงินทองของมีค่าที่หาไว้
กลับยกให้คนอื่นไปได้ทุกสิ่ง
มาเกาะลูกขอทานบ้านพักพิง
หวังเสพสิงสบายอย่าหมายเลย
ต่างรังเกียจเหยียดหยามน่าทรามนัก
ค่าความรักของแม่แท้ยากเอ่ย
ไม่ตำหนิติเตียนเขียนเปรียบเปรย
กลับนิ่งเฉยเหมือนหมางเมินเดินจากไป
แม่รักลูกเลือดในอกยากยกอ้าง
ทำทุกอย่างยอมลำบากฝากหวังไว้
เพื่อลูกน้อยสุขเกษมอิ่มเอมใจ
แม่ยิ้มได้ด้วยใจสู้รู้อดทน
ในวันนี้รอบกายแม่หนาวสั่น
จำทนกลั้นน้ำตานองด้วยหมองหม่น
ณ ตรงนี้ไม่มีแม้ลูกสักคน
แม่กรำฝนเจ็บร้าวหนาวขาดใจ
หยิบเสื้อผ้าอาหารทั้งหวานคาว
ป้อนน้ำข้าวหยูกยารักษาไข้
ด้วยเรี่ยวแรงที่ถอยถดหมดโรยไป
ร่างสั่นไหวกระตุกดิ้นบอกสิ้นลม
อนาถหนอชะตาหญิงอาภัพ
โชคดีกลับกลายร้ายพ่ายรักห่ม
ความรักแม่แท้สมควรชวนชื่นชม
กลับตรอมตรมซมซานประหารใจ
ใจของลูกนิยมทรัพย์ห่มห่อ
อนาถหนอมิประจักษ์รักยิ่งใหญ่
กลับบูชาค่าทรัพย์สินเกาะกินใจ
ลืมผู้ให้กำเนิดเกิดก่อตน
เป็นเรื่องเศร้าเล่าขานสานสั่งสอน
อุทาหรณ์สอนใจใช่พร่ำบ่น
เป็นลูกดีมีกตัญญูรู้คุณคน
คือกุศลของคนดีมีคุณธรรม.