มาจะกล่าวถึงชาวนักศึกษา ผู้มีปริญญา ร่ำเรียนเพียรมั่นเรื่อยไป ตื่นเช้าหากเช้ายังใส ผ้าห่มคลุมใจ หลับต่อค่อยตื่นลืมตา เริ่มเรียนจึงเข้าชักช้า โดดเรียนธรรมดา คาบหน้ามีอีกถมไป ตกเย็นตะวันลับไกล ครึ้มอกครึ้มใจ ก็เข้าร้านเหล้าตั้งวง หมดตังค์ก็ขอแม่ส่ง บอกเทอมนี้ลง วิชาตามอำเภอใจ พ่อแม่ไม่คิดสงสัย ส่งค่าเทอมให้ แม้ทำงานเหน็ดเหนื่อยกาย หวังพึ่งพาลูกก่อนตาย ตอนแก่คงสบาย ไม่นานก็รับปริญญา หมดสิ้นยุคนักศึกษา ตั้งแต่ตุลา 14 กับ 6 หรือไร ความคิดจึงได้เปลี่ยนไป ทั้งจิตทั้งใจ ทั้งตัวกระทั่งวิญญาณ แต่ก่อนเจ้าช่างกล้าหาญ ต่อสู้คัดค้าน กี่รัฐกี่พวกนายทุน อีกยุคอีกยามอีกรุ่น อีกกี่บุญคุณ เจ้าจึงจะกลับคืนมา
ประภัสสุทธ 3 ธ.ค. 2550 17:20 น. - ID 110228 
1597
2
0
3 ธันวาคม 2550 18:02 น. - comment id 796187
นักศีกษา เปี๋ยนไป๋ จริงๆ
3 ธันวาคม 2550 19:19 น. - comment id 796221
ระบบเปลี่ยน สังคมเปลี่ยน ทุกอย่างเปลี่ยนไปตามกาลเวลา อาจจะถึงยุควิกฤติแล้วน้อ
3 ธันวาคม 2550 20:33 น. - comment id 796286
ยามเมื่อ ยุคเข็ญ ผ่านพ้น เริ่มตั้งต้น ยุคใหม่ กาลเวล ผันผ่าน เลยไป คงจะไม่ เหมือนดังเดิม ึึความคิด แข็งแกร่ง แรกเริ่ม ถูกเติม ตกแต่ง เปลี่ยนผัน ย่างก้าว สู่ยุค นาโนพลัน อุดมการณ์นั้น กลับเลือนลับหาย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
