ยามเหนื่อยล้าเหนื่อยระอาว่าเหนื่อยหนัก ยามหยุดพักหยุดกระทำคำว่าขาน ยามแสนสุขสุขสันต์ทุกวันวาน ยามทุกข์หม่นกลับร้าวรานเต็มซ่านทรวง เขาว่าคนระคนทั่วทุกตัวตน มีสับสนปนเปื้อนเหมือนสาบสรวง บางครั้งดีอิ่มกมลเหมือนกลลวง สุขทั้งปวงอาจมีทุกข์มาคลุกคลี แม้อิ่มอุ่นละมุนนักจักผ่านพ้น เป็นดั่งกลวนว่ายแล้วหน่ายหนี ถึงที่สุดจะเห็นจริงทุกสิ่งมี รู้คุณค่าทุกนาทีวิถีเดิน หากความฝันเป็นจริงใช่สิ่งอื่น แล้วหยุดยืนพินิจคิดสรรเสริญ มองชีวิตให้เป็นจริงสิ่งเผชิญ ไม่ล่วงล้ำล่วงเกินความเป็นจริง