ความเชื่อชวนเปรียบ...

วชรกานท์

แดนอินเดีย กาลก่อน กำเนิดศาสน์
เหล่านักปราชญ์ เผยแผ่ไป ในทุกถิ่น
พราหมณ์พุทธเซ็น เชนเข้าใจ ในชีวิน
พราหมณ์บูชา พรหมอินทร์ อิศรา
ชนไทยเชื่อ โชคลาง ทางของขลัง
เชื่อพลัง เหนือมนุษย์ มนต์คาถา
เจ้าเข้าทรง ลงครูหมอ มโนราห์
ไหว้ผีฟ้า ให้ผีปอบ ครอบฤดี
พุทธธรรม นำทางพ้น ทิฐิผิด
กุศลกรรม นำชีวิต ในวิถี
ละความชั่ว ชักนำ ทำความดี
ความเชื่อเก่า ห่างหนี มิมัวเมา
มาบัดนี้ อลัชชี มีมายมาก
ละเลยจาก แก่นธรรม นำโง่เขลา
ล่อลวงโลก เลี้ยงชีวา ตบตาเรา
กลับกาลเก่า อันตพาล สันดานกา
สร้างพิธี  ปลุกเสก สิ่งศักดิ์สิทธิ์
แสดงฤทธิ์ นอกรีด ศาสนา
วัตถุ์มงคล ตื่นข่าว เร้าวิญญาณ์
ไตรปิฎก ศาสดา ทรงห้ามไว้
อวดตริ ปาฏิหาริย์ ใช่การสงฆ์
พุทธองค์ ทรงบัญญัติ ดัดนิสัย
ปาราชิก สี่ศีลบท โทษวินัย
ขาดภิกขุ ให้สึกไป ไกลวัดวา
ภุกษุควร อยู่โคนไม้ ใช้น้ำมูตร
ดองยาสูตร วิเศษณ์  คลายทุกขา
บรรเทาโรค เนื้อร้าย หายโรคา
อัฏฐบริขาร ไตรผ้า เป็นสำคัญ 
ละวิบาก พรากกามา หาสงัด
ลดกำหนัดมัดใจให้ใฝ่ฝัน
จิตวิเวก สันโดษ มิพัวพัน
สติมั่น สมาธิ อริยมรรค
เซ็นนั้นเล่า เข้าใจ อีกนัยหนึ่ง
จิตตราตรึง แก่นธรรม นำทางหลัก
เจตสิก แสดงออก บอกโกรธรัก
โลภลาภหลง หนีหลัก สงบเย็น
ชีวิตหนึ่ง ตึงไป ไม่ดีแน่
เข็นชีวัน ผันแปร แต่ทุกข์เข็ญ
ละวัตถุ จนเปลือยเปล่า เจ้าศาสน์เชน
มิลำเค็ญ แม้หนาวเหน็บ เจ็บกายาฯ