เรือส่งคนขึ้นฝั่งครั้งสุดท้าย แล้วค่อยพายล่องลอยกลับถอยหลัง แม้พื้นผุแผ่นไม้ใกล้จะพัง แต่ก็ยังเข้าจอดอย่างปลอดภัย ภาพศิษย์ครั้งเมื่อคราวแรกก้าวขา ยังติดตาทุกยุคทุกสมัย พวกเธอต้องเติบโตกันต่อไป ครูภูมิใจเปี่ยมสุขศิษย์ทุกคน หน้าที่ครูปิดฉากจากวันนี้ แต่หน้าที่เธอถึงทางเริ่มต้น หากปัญหาโถมทับจนอับจน จงอดทนฝ่าฟันด้วยปัญญา เรือจ้างคงห่างไกลในสายหมอก มวลไม้ดอกผลิผลจากต้นกล้า ผีเสื้อเพิ่งพ้นฝักดักแด้มา กางปีกอ้าเติบโตออกโผบิน ๑๘ ตุลาคม ๒๕๕๐
ฤทธิ์ ศรีดวง 18 ต.ค. 2550 20:26 น. - ID 108610 
1918
11
0
18 ตุลาคม 2550 20:32 น. - comment id 773371
ดีคะคุณพี่ริดเจ้าคะ
แด่ครูด้วยดวงใจ
เข้าใจแล้วคะ..ขอบคุณคะพี่ชาย
18 ตุลาคม 2550 20:48 น. - comment id 773373
ขอบพระคุณคุรครูทุกท่าน ที่อบรมสั่งสอนให้เป็นครูจนเต็มคนค่ะ รู้สึกเกรงใจ..คนข้างบนจังเลย...อิอิอิ
18 ตุลาคม 2550 21:21 น. - comment id 773386
ครูเปรียบเหมือนเรือจ้างจริงๆเลยนะคะ ทุกวันนี้ได้ถึงฝั่งก็เพราะคุณครูจริงๆ ถ้ามีเวลาอยากนัดเพื่อนๆไปกราบคุณครูมากๆเลยค่ะ
18 ตุลาคม 2550 21:25 น. - comment id 773389
ชอบมากๆ ท่อนสุดท้าย เรือจ้างคงห่างไกลในสายหมอก มวลไม้ดอกผลิผลจากต้นกล้า ผี่เสื้อเพิ่งพ้นฝักดักแด้มา กางปีกอ้าเติบโตออกโผบิน ขอแต่งต่อนะ(ไม่เพราะพริ้งแต่จริงใจ) อ้า.... คิดมะออกกก......
18 ตุลาคม 2550 22:04 น. - comment id 773403
ชอบบทที่ 2 และ บทที่4 เหมือนภาพละคร ค่ะ
18 ตุลาคม 2550 22:07 น. - comment id 773404
18 ตุลาคม 2550 22:41 น. - comment id 773413
คุณฤทธิ์ ศรีดวง....( อยากต่อด้วยคำว่า เพื่อนรัก ) คุณฤทธิ์เขียนกลอนเรื่องครูทำให้คุณตั๊กได้ระลึกถึงคุณครูท่านหนึ่งเงียบๆ และยิ้มอย่างมีความสุขค่ะ.... วันนี้เขียนกลอนไว้ตามที่เคยขอ....ลองแวะไปอ่านสิคะ และช่วยเป็นครูให้ด้วยนะ...
18 ตุลาคม 2550 23:21 น. - comment id 773424
สวัสดีค่ะคุณฤทธิ์
19 ตุลาคม 2550 00:57 น. - comment id 773448
19 ตุลาคม 2550 01:46 น. - comment id 773456
.... ฉางน้อยมาแว้ววววววววววว ค่ะพี่ริดขา อิอิ มาช้า ดีกว่า ไม่มา พี่มัสซิคะ ไม่ยอมจูงมือน้องฉางน้อยมาด้วย พี่มัสแอบมาคนเดียว คนใจร้าย เนอะๆๆ แอบปลื้มครู อิอิ ครูใจดี น่ารัก
19 ตุลาคม 2550 06:24 น. - comment id 773487
คุณครูเกเรแวะมาอ่านค่ะ
19 ตุลาคม 2550 07:05 น. - comment id 773498
19 ตุลาคม 2550 08:34 น. - comment id 773546
เขียนได้ดีครับ ความหมายดี อ่านซ้ำๆ อยู่หลายรอบ.... ให้คิดถึงครู... ขอบวรรคนี้เป็นพิเศษครับ หน้าที่ครูปิดฉากจากวันนี้ แต่หน้าที่เธอถึงทางเริ่มต้น สวัสดียามเช้าครับ
19 ตุลาคม 2550 09:10 น. - comment id 773563
เป็นเรือจ้างลำหนึ่งเหมือนกันค่ะ ที่เห็นเรือลำก่อนๆ จอดขึ้นฝั่งและปลดระวาง อีกไม่นานตัวเราเองคงไม่ต่างกัน
19 ตุลาคม 2550 09:29 น. - comment id 773572
พระคุณที่สามค่ะ ... ขอขอบคุณท่านทุกคนที่ทำให้เรามีวันนี้ค่ะ
19 ตุลาคม 2550 12:56 น. - comment id 773706
แวะมาให้กำลังใจคุณครูครับ สิ้นเดือนนี้ เงินขึ้นอีก 4%
19 ตุลาคม 2550 13:21 น. - comment id 773729
ขอบคุณเช่นกันค่ะ รักครูมากค่ะ ครูของแพรวเป็นมากกว่าครูจริงๆ เหมืนแม่ พ่อ เลยค่ะ ขอบคุณความรักที่มอบให้แพรว นะคะ ขอแอบกระซิบตรงนี้ละกันค่ะ ไปบอกตรงๆ อาย เหอๆ สวัสดี่พี่ริดจ้า
19 ตุลาคม 2550 14:26 น. - comment id 773765
แวะมาอ่านกลอนดีๆ ค่ะหลวงพ่อฤทธิ์
19 ตุลาคม 2550 15:03 น. - comment id 773802
ไม่มีคุณครูคอยให้ความรู้วันนี้ก็ไม่รู้ว่าจะเป็นเช่นไร
19 ตุลาคม 2550 17:36 น. - comment id 773915
19 ตุลาคม 2550 21:28 น. - comment id 774041
ขอให้คุณครูคนนั้น สร้างคนดีๆของ สังคมต่อๆไปนะคะ
19 ตุลาคม 2550 22:29 น. - comment id 774101
น้องพิม ขอบคุณนะ พี่ไม่ดื่มกาแฟตอนดึกหรอกครับ ถึงดื่มก็หลับจ๊ะ ขยันแต่งกลอนนะน้อง
1 พฤษภาคม 2552 15:13 น. - comment id 979676
หน้าส่วนตัว
นี่คือบทกวีดีๆให้ข้อคิดมากมาย...
ที่นักกลอนรุ่นหลังควรศึกษา
ขอบคุณสำหรับกลอนอันสูงค่าครับ
ด้วยจิตคารวะ
ก.ประแสร์
15 พฤษภาคม 2552 02:40 น. - comment id 984951
ครูผมชื่อวรรณาหน้าขาวขาว ครูเป็นสาวต่างถิ่นสู่ดินเถื่อน ครูพลัดพรากจากย่านจากบ้านเรือน ครูเสมือนแสงส่องให้มองทาง ยามศิษย์ป่วยช่วยอุ้มพาไปหาหมอ ยามศิษย์ท้อก็ไม่เลี่ยงอยู่เคียงข้าง ยามศิษย์ตกครูเคี่ยวเข็ญไม่เว้นวาง ยามศิษย์ร้างแรมไกลใจกังวล จะได้เรียนต่อไหมไปหาพ่อ (พ่อผม) เฝ้างอนง้อเจรจาหาเหตุผล พาไปคัดสำเนาเฝ้าแนะจน เป็นแรงดลใจพ่อเรียนต่อไป ในสามปีที่ตรึงซึ้งดวงจิต ทำให้ศิษย์คิดถึงครูรู้บ้างไหม สามสิบปีที่พรากจรจากไกล ขอส่งใจให้ครูสุขสิ้นทุกข์เอย
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
