เชิดเช้า...เร่งเวลา

ภู ภัทรชนน

โมงยาม เคลื่อนยามไม่รู้หยุด        ไม่รู้สุดแสนโยชน์โกฏิกัปไหน
ไร้ขอบ ไร้เขตเหตุปัจจัย               วันคืนกลืนกินได้ ใช่จุดเดิม
กลมโลกลอยหมุนเย็น-อุ่น-ร้อน     ตะวันส่องใดก่อน ร้อนก็เริ่ม
อีกด้าน มืดด้านแจ่มจันทร์เจิม     กล่อมค่ำให้เคลิบเคลิ้ม สู่เช้าคลาย
เปิดประตูดูใครไยฝันค้าง             เปิดหน้าต่างแดดกำดัดชัดฉานฉาย
นอนงอกุ้งก้นงอนหนีบหมอนอาย   ตื่นสางเป็นตื่นสายหมายแก้ตัว
ติ๊ก ต็อก หัวเตียงเสียงหยุดยั้ง       อุตส่าส์ตั้งเวลามาตายชั่ว
หวังว่าเช้าทุกวันคงลั่นรัว              เบื่อเสียงปลุกข้างรั้ว ตัวขันนาน
ติ๊ก ต็อก หัวเตียงสำเนียงเพี้ยน    แปรเปลี่ยนจากขันเช้าเฝ้าขับขาน
ตื่นชื่นช่วงชีวิต จิตวิญญาณ          ต่างอาการต่างสมัยในคืนวัน
ขันเช้ากินแมลงแหล่งรอบบ้าน     ติ๊ก ต็อก กินก้อนถ่านนานไหมนั่น
เสียงเทียม ฤ เสียงแท้แต่ใดกัน   ขันเช้าขันจากห้วงจิต ชีวิตใด
ตื่นสายส่อแววสายเสียดายช่วง     เวลาล่วงรำลึกยามขอตามไก่
ปลุกทิศ ปลุกทาง สว่างไกล           เอ้ก อี๋ เอ้ก เสียงใสให้เหมือนเดิม
ปั้นรูป ปั้นร่าง เส้นทางรุ่ง             เจิดจรุงจรรโลงหล้าฟ้าใหม่เริ่ม
คงขลังพลังเสียงเพียงใจเจิม        ติ๊ก ต็อกเสริมเป็นส่วนย้ำยามสำแดง
โมงยามเคลื่อนยามอยู่ทุกเมื่อ      ปลุกชาติเชื้อชีวิตถูก-ผิดแฝง
กลางคืนควันกลางวันไฟในเปลี่ยนแปลง  รีบปรุงแต่งตัวตนด้นรูปนาม