แขนและขาล้าอ่อนสัญจรทั่ว ตาพร่ามัวเปียกชื้นสะอื้นหา หยาดน้ำตารินไหลไหม้กายา แบกความคิดหนักบ่าไล่คว้าเงา เหนื่อยเกินไปหัวใจจึงได้หยุด สู่วิมุตสงบเงียบเรียบว่างเปล่า ตามความสุขค้นหาบ้ามัวเมา เพียงใจเราหยุดฝันมันกลับมี ว่างเปล่าจึงเต็มเปี่ยมใดเทียมเท่า เพราะความเขลาครอบงำจำหลบหนี ทิ้งตัวเองห่างไกลไร้ไมตรี หลงวจีพูดพร่ำถ้อยคำมาร อยู่ตรงนี้ อยู่ตรงนี้ อยู่ตรงนี้ มองให้ดีดูให้ซึ้งถึงแก่นสาร เหนือร่างกายจิตใจไร้ห้วงกาล สุขสราญมีเต็มแล้วเพริศแพร้วจริง.....
คีตากะ 18 ก.ย. 2550 14:49 น. - ID 107248 
1597
1
0
19 กันยายน 2550 17:09 น. - comment id 756264
บางทีก็ไม่อยากแบกนะคะเจ้าความคิดนี่อ่ะ แต่มันช่างตามติดซะจริง
20 กันยายน 2550 13:29 น. - comment id 756748
ความคิดเป็นแค่ข้อมูลเก่าๆที่เก็บสะสมไว้เท่านั้น...มีสมองก็ไม่ผิดที่ต้องมีความคิด..เสมือนมีคอมพิวเตอร์ก็ต้องมีข้อมูล...ปัญหาอยู่ที่ตัวเราปล่อยให้ความคิดครอบงำหรือเป็นผู้บงการความคิดกันแน่.....อิสรภาพสำคัญ..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
