อย่านำทรายกรวดหินดินไร้ค่า เทียบเพชรนิลจินดาเลอค่ายิ่ง อย่านำวิชาความรู้ดูอ้างอิง เทียบปัญญารู้จริงสรรพสิ่งนัย อย่านำหิ่งห้อยแสงน้อยนิด มาเปรียบติดสุริยาเจิดจ้าใส อย่านำพละกำลังแห่งกายใจ เทียบเทียมในธรรมกายไร้เขตแดน อย่านำทรัพย์ศฤงคารในล้านโลก มาเทียบโมกขธรรมค่าล้ำแสน อย่านำวิมานน่าหลงใหลในเมืองแมน เทียบเปรียบแดนพุทธาสง่างาม อย่านำน้ำเพียงน้อยในรอยเท้า มาเทียบเท่าท้องนทีที่ล้นหลาม อย่านำชีวิตนิดน้อยด้อยโมงยาม มาเปรียบความอมตะแห่งอาตมัน.....
26 สิงหาคม 2550 16:52 น. - comment id 744454
การเปรียบเทียบไม่ได้ช่วยให้ ความต่าง เป็น ความเหมือน ขึ้นมาได้เนาะ
26 สิงหาคม 2550 19:43 น. - comment id 744506
มีความหมายมากค่ะ
13 กันยายน 2550 15:27 น. - comment id 753396
ปล่อยตัวตนละลายเป็นสายธาร ไหลซึมผ่านกาลเวลาแห้งเหือดหาย สู่อดีตผู้ทักทอก่อใจกาย วนเวียนว่ายภายในอ่างไร้ทางเดิน ถอดหน้ากากลวงหลอกอันกลอกกลิ้ง โยนขว้างทิ้งเผยใจไม่ขัดเขิน สู่ความจริงไร้เดียงสากล้าเผชิญ กางปีกเหินโบยบินถิ่นเสรี ถอดหัวโขนโยนลงตรงก้นเหว บทดีเลวละเลิกเบิกวิถี วางรักโลภโกรธหลงดำรงมี ท่วงท่าทีลีลาหลากลวดลาย เลิกผ้าคลุมหุ้มจิตจนมิดมืด ใจชาชืดเฉื่อยช้าไร้ค่าหมาย เผยดวงหน้ารับตะวันอันเพริศพราย หยุดเปล่าดายว่ายวนหม่นวิญญา......