ช่างเจ็บปวดรวดร้าวเหลือชีวิต การกำเนิดนั้นวิจิตรกระนั้นหรือ สิ่งใดเล่าเลือกคว้ามาเต็มมือ ใช่ 'ว่างเปล่า' นั่นคือพันธนาการ สุ้มสำเนียงนิยมแรกมองโลก ท่วงทำนองแสนโศกสุดสงสาร น้ำตาแรกล้างสิ้นดวงวิญญาณ นิรันดรดั่งนิทานท่านหลอกลวง กว่าก้าวแรกเริ่มได้ด้วยล้มลุก ช่วงชีวิตช่างสนุกในทุกท่วง เบิกบาน แย้มยิ้ม อิ่มเอมทรวง ลืมโศกสิ้นทั้งปวงในช่วงนั้น เพราะเผลอไผลพลาดพลั้งไม่ยั้งคิด ลืมสนิทนึกสนุกเสพสุขสันต์ ไร้เดียงสากว่าเรียนรู้โลกเท่าทัน ใช้ชีวิตนิจนิรันดร์ดังฝันไป โรคร้ายวัยชราเร่งรานรุก ท่วงทำนองท้นทุกข์โถมทับใส่ เคยคาดคิดชีวิตนี้อีกยาวไกล ทั้งที่ใกล้เพียงก้าวใช่ยาวนาน จากชื่นชมชีวิตกลับคิดต่าง มากกับดักพันธะวางอย่างอ่อนหวาน กว่ารับรู้ก็สายจนเกินกาล ว่ายวังวนวัฎสงสาร... ยากผ่านพ้น
กวีปกรณ์ 22 ส.ค. 2550 17:15 น. - ID 106307 
2117
8
0
22 สิงหาคม 2550 17:21 น. - comment id 742689
โอ้ ช่างพิเศษให้แง่คิดและคติที่ดีมากมาย น่าชื่นชมยิ่งนัก หากมิรังเกียจ ขอท่าน โปรดได้รับการคาระวะของข้าพเจ้าด้วย
22 สิงหาคม 2550 18:45 น. - comment id 742732
แวะมาอ่านกลอนเพราะๆๆ ให้คติเตือนใจค่ะ
22 สิงหาคม 2550 19:03 น. - comment id 742738
สบายดีนะ..น้องชาย...
23 สิงหาคม 2550 08:38 น. - comment id 742894
ยอดเยี่ยม...เหมือนเดิมครับ
23 สิงหาคม 2550 11:03 น. - comment id 742991
ครับผม..บางคนก็ใช้เวลานานมากในการค้นพบสัจธรรม..บางคนเกื่อบสายแต่ไม่สายหรอกครับแม้สำนึกได้เพียงเสี้ยววารก่อนตายก็ถือว่าโอ.เค. ครับ....แนวไหนนี่....งงตัวเองครับ
23 สิงหาคม 2550 12:08 น. - comment id 743013
โอพี่ ครับ ผมรักพี่จังแหะ แหะ
23 สิงหาคม 2550 14:35 น. - comment id 743053
23 สิงหาคม 2550 16:58 น. - comment id 743112
มองชีวิตให้เป็นชีวิต....แล้วความคิดดีๆจะตามมาเช่นกลอนบทนี้ของ กวีปกรณ์นั่นแล
23 สิงหาคม 2550 20:04 น. - comment id 743208
สวัสดีครับ คุณ พี่กวีปกรณ์ สบายดีนะครับ คิดถึงจัง...................... ***ก้าวแรก..มองโลก..ด้วยโศกสลด กรรมกบถ..กำหนดไว้..แบบสิ้นหวัง มองร่าง..เหลียวรูปกาย..เศร้าจีรัง ก้าวแรก..พลาดพลั้ง..ยากตั้งตัว*** มองชีวิตด้วยชีวิต นั่นแหละครับ จะได้คุ้มค่า ชีวิตอย่างที่สุด นานแล้วนะครับ ที่เราสองคน มิได้โต้วาทะด้านปรัชญาร่วมกัน กลับมาเถอะครับ มองย้อนมาอย่างเบิกบาน นึกเสียว่าสงสาร ขอบคุณครับ
23 สิงหาคม 2550 20:50 น. - comment id 743227
โรคร้ายวัยชราเร่งรานรุก ท่วงทำนองท้นทุกข์โถมทับใส่ เคยคาดคิดชีวิตนี้อีกยาวไกล ทั้งที่ใกล้เพียงก้าวใช่ยาวนาน จากชื่นชมชีวิตกลับคิดต่าง มากกับดักพันธะวางอย่างอ่อนหวาน กว่ารับรู้ก็สายจนเกินกาล ว่ายวังวนวัฎสงสาร... ยากผ่านพ้น ชอบสองบทนี้จังอ่ะครับ ให้ข้อคิดดี ไม่ยักกะทราบว่า คุณกวีปกรณ์ ปลงเรื่องสังขารแล้ว 55 (ล้อเล่นครับ) แวะมาอ่านผ่านมาชื่นชมครับ
23 สิงหาคม 2550 21:00 น. - comment id 743232
๐ กาลนานก็ผ่านลุตะละชาติ บ่มิคลาดมิแคล้วไป เวียนวัฏะเล่หชลไกล อุปสรรคะกีดกัน...
23 สิงหาคม 2550 21:02 น. - comment id 743234
๐ กาลนานก็ผ่านลุตะละชาติ แหละมิคลาดมิแคล้ววน - เวียนวัฏะเล่หมหชล อุปสรรคะกีดกัน...
28 สิงหาคม 2550 14:03 น. - comment id 745297
หวัดดีจ้ากร แหม..แต่งกลอนเพราะไม่เปลี่ยนเลยนะ
24 ตุลาคม 2550 20:57 น. - comment id 776594
ดีจังค่ะ...ทำให้มองโลกในแง่ของความเป็นจริงได้ดีทีเดียว... นับถือค่ะ..นับถือ...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
