คืนพระจันทร์ทรงกลดช่างงดงาม แขวนกลางท่ามเมฆินทร์ถิ่นสวรรค์ กลบแสงดาวพราวแพรววับแววอัน คราวสันต์เข้าพรรษาหน้าฤดู เพียงพริบตาเวลาลับลาล่วง วิตกห่วงกังวลไยใจอดสู พลันหนุ่มสาววัยเยาว์ผมขาวพรู ก้าวเข้าสู่วัยชราตาฝ้าฟาง ท่องโลกไปด้วยใจที่เบิกบาน สุขสำราญผ่านวันอันแตกต่าง เปิดเผยใจให้เปลือยเปล่าจนเบาบาง ล่องลอยคว้างกลางหาวก้าวล่วงกาล ลืมตาตื่นขึ้นมองจันทร์อันผ่องผุด ลอยสูงสุดสาดส่องแสงสืบสาน เหนือขุนเขาซับซ้อนผ่อนวิญญาณ คืนสะคราญปล่อยผ่านตาน่าเสียดาย....
คีตากะ 31 ก.ค. 2550 19:14 น. - ID 105492 
1670
3
0
31 กรกฎาคม 2550 19:52 น. - comment id 732006
มานั่งชมจันทร์ทรงกลดด้วยคนค่ะ...
31 กรกฎาคม 2550 21:18 น. - comment id 732052
นานแล้วค่ะ ไม่ได้เห็นจันทร์ทรงกลด อยากเห็นอีกจังเลยค่ะ กลอนเพราะมากค่ะ
13 กันยายน 2550 15:03 น. - comment id 753381
เพื่อเมฆหมอกความลวงผ่านพ้น...ปัญญาณาญย่อมแจ่มจรัส....เปรียบไปก็เหมือนจันทราที่ส่องแสงเจิดจ้าจากภายในสู่ภายนอกยังประโยชน์แก่สรรพสิ่ง....... ค่ำคืนอันเหน็บหนาวแสงพราวฟ้า อาบจันทราฝ่าน้ำค้างกลางหาว ครุ่นคำนึงถึงเธอเพ้อทุกคราว คืนนี้หนาวคงพบเจ้าเรานัดเจอ......
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
