สะพานดาว สะพานไม้ริมคลองพี่น้องนั่ง ดูดาวพรั่งพราวตาบนฟ้าใส อยากไขว่คว้าดาวแนบแอบในใจ สุดอาลัยไปไม่ถึงซึ่งดวงดาว มือน้อยน้อยชี้ดาวที่กราวเกลื่อน กลางแสงเดือนนวลตาฟ้าสีขาว ที่สะพานริมน้ำถามเรื่องราว ส่องสกาวแสงเดือนเป็นเพื่อนคุย มาวันนี้สะพานดาวร้าวแหลกร่วง คืนเดือนดวงแหลกลงเป็นผงผุย ด้วยพี่น้องจากไกลไร้คนคุย มองดูปุยเมฆนวลครวญอีกครา ยังคงนั่งริมธารสะพานไม้ เหมือนคลับคล้ายอดีตฝันหวั่นผวา ฟังเสียงหริ่งขานขับรับพนา คืนเดือนลานำตาร่วงในทรวงเรา ทิพย์โนราห์