รัตติกาลยาวนานได้ผ่านพ้น น้ำค้างหล่นพร่างพรายใกล้รุ่งสาง แสงขอบฟ้ามาเยือนเริ่มเลือนราง ควันเบาบางพลางลอยอ้อยอิ่งไกล บัวชมพูชูช่อรอแสงส่อง ณ ลำคลองหนองบึงซึ่งน้ำใส หยาดน้ำค้างพร่างพรมสะสมใบ ยามลมไหวใบส่ายกลิ้งไปมา มองความจริงน้ำกลิ้งบนใบบัว มิเกลือกกลั้วแปดเปื้อนใบให้กังขา เหมือนกิเลสก่อทุกข์รุกอุรา ไม่ซึมซับรับมาย่อมผาเย็น เคล้าโลกีย์ด้วยใจที่มิหวั่นไหว เพลินหลงใหลในโลกสุขโศกเห็น ลับปัญญาให้กล้าคมทางร่มเย็น ไม่ยอมเป็นเช่นทาสประกาศไท....
คีตากะ 28 ก.ค. 2550 15:27 น. - ID 105392 
4687
0
0
28 กรกฎาคม 2550 15:44 น. - comment id 731100
ไพเราะ งดงาม และได้แง่คิดแห่งธรรมะด้วยค่ะ... อย่างแต่แนวธรรมะเหมือนกันค่ะ..แต่ยังไม่ชำนาญ...
16 สิงหาคม 2550 12:29 น. - comment id 738962
11 กันยายน 2550 14:26 น. - comment id 752381
แล้วจะรอนะครับ....
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
