สุดท้าย..

ketana

                              - หนึ่ง -
   ๏ ในยามย่ำยลสนธยา...........มองหมู่นกกา
โผผินบินกลับคืนคอน
   ๏ สิ้นแสงตะวันรอนรอน........นกกาเข้านอน
ฉันจรจากป่ามาเมือง
   ๏ หมายมุ่งสู่ความรุ่งเรือง........หนีความฝืดเคือง
ฝันเฟื่องในสิ่งศิวิไลซ์
                               - สอง -
   ๏ ทุกก้าวที่ก้าวเดินไป............ตามแรงแสงไฟ
ด้วยใจถวิลจินตนา
   ๏ พบเห็นผู้คนบูชา................ใครมีเงินตรา
ศรัทธามากมายก่ายกอง
   ๏ มุ่งมั่นด้วยใจใฝ่ปอง............อยากมีเงินทอง
สนองตัณหาแห่งตน
                              - สาม -
   ๏ มานะทำงานอดทน...............อยากให้ผู้คน
ยกย่องสรรเสริญเยินยอ
   ๏ ความฝันหนีไกลไม่รอ...........เท่าใดถึงพอ
เล่ห์เหลี่ยมคดโกงกอบโกย
                                 - สี่ -
   ๏ จวบจนวันวัยร่วงโรย..........กลางสายลมโชย
โบกโบยพัดสู่ความตาย
   ๏ สับสนทุรนทุราย....................ก่อนร่างวางวาย
ลุกเริงบนเชิงตะกอน
   ๏ คิดถึงนกบินคืนคอน.........แสงตะวันรอนรอน
จากนครฟุ้งเฟื่องเมืองแมน
                                 - ห้า -
   ๏ เดินทางกลับถิ่นดินแดน.........หาสิ่งทดแทน
ความหวังที่ไกลเกินจริง
 ๏ พบที่พำนักพักพิง......................คงได้แอบอิง
บางสิ่งที่ขาดหายไป
  
 ๏ เห็นควันจากกล่องปล่องไฟ........ฤๅ นี่ที่ใด
ร่างไหม้กลางไฟไปแล้ว  ๚ะ๛