อาจจะเป็นเธอ... คนที่ฉันฝันละเมอพร่ำเพ้อหา อาจจะใช่ เธอคือแก้วตา คนนั้น ฉันปรารถนา ทักทาย อาจจะใช่เธอ... คนที่ฉันคิดถึงเสมอมิห่างหาย ความรู้สึก สัมผัส เขินอาย แอบลึกอยู่ภายในกาย ในจิตสำนึก อาจจะใช่เธอ... คนที่ฉันพร่ำเพ้อด้วยรู้สึก สวยงาม อ่อนหวาน ลุ่มลึก จิตใจตรองตรึก ไคร่ครวญ ก็อาจจะใช่... ซึ่งในความอ่อนไหว มีโหยหวน อาจมีเสียงหนึ่งโอดอวน - จากความรู้สึกปั่นป่วน เรรวนใจ อาจเป็นเพียงแค่ความรู้สึก... ภาพภายนอก อาจสวยลุ่มลึก อ่อนไหว ขณะเดียวกัน ซึ่งปรารถนายิ่งกว่าใคร เพียงแค่รู้สึก ก็ไร้สิ่งต้านทาน จึงอาจจะใช่... ที่หัวใจเจ็บปวดด้วยอ่อนหวาน เธอคนนั้น ฉันเคยรู้สึกเมื่อครู่วาน กลับแตกต่างจากจินตนาการ ไปเสียแล้ว !!!
30 มิถุนายน 2550 23:52 น. - comment id 718112
" อาจมีเสียงหนึ่งโอดอวน - " ถ้าเปลี่ยนเป็น " อาจมีเสียงหนึ่งซึ่งโอดครวญ " ก็จะดีมากครับ
1 กรกฎาคม 2550 00:22 น. - comment id 718119
แวะมาทักคะ อิอิ
1 กรกฎาคม 2550 08:54 น. - comment id 718139
ดีจ้า น้องซ่าส์...... ใครหนอที่ลุ่มลึกจนน่าหลงใหลขนาดนั้นนนนนนน......... อิอิ แวะมาทักทายตอนสายๆจ้า สบายดีน๊ะ
1 กรกฎาคม 2550 10:40 น. - comment id 718173
พี่เรนอิจฉาใครคนนั้นจัง.... .. แว้ปป..
1 กรกฎาคม 2550 11:02 น. - comment id 718186
หวัดดีจ้าแดนไกลฯ ของแบบนี้ต้องใช้เวลาค่ะ จะได้รู้แน่ว่า รักหรือแค่อ่อนไหว อารมณ์แบบนี้เคยเป็นบ่อยค่ะ 555+
2 กรกฎาคม 2550 15:04 น. - comment id 718689
อาจเพราะ พบความจริงนั้นเร็วไป หัวใจ จึ่งเหมือนว่าหลุดหาย
2 กรกฎาคม 2550 16:16 น. - comment id 718724
..คนมันอ่อนไหวนิคะ อ่อนไหวต่อความรู้สึกอะคะ
8 กรกฎาคม 2550 01:33 น. - comment id 721292
โอดอวน เหมือนโอดครวญ+อบอวนยังไงไม่รู้ อ่านแล้วทำไมมันหักมุมตอนท้ายล่ะ!!!! กลายเป็นตลกไปเลยนั้น