หลงในรักมักร้าวเมื่อคราวร้าง โลกอ้างว้างเกินดำรงใจอยู่ได้ ดั่งสิ้นแล้วทุกสิ่งทุกอย่างไป ราวกับกายตายไปไร้ชีวา เมื่อแรกรักลุ่มหลงประสงค์ชิด รื่นเริงจิตพิศสมัยเป็นหนักหนา เป็นอย่างไรล้วนเลิศเลอจนล้นตา ไม่มีใครเทียบหน้ามาเท่าทัน แต่เมื่อเริ่มห่างร้างเสน่ห์หาย สิ่งใดใดถึงเหมือนเก่าไม่แปรผัน กลับมีเหตุสารพัดสารพัน ยกมาอ้างระหว่างกันเพื่อเลิกลา เป็นเพราะหลงนำหน้าคำว่ารัก ใจจึงตกลงปลักความโหยหา ต้องการรักเหลือล้นทุกเวลา มิเว้นว่างปรารถนาเรื่องส่วนตัว จนถึงวันถึงคราวที่ตึงเต็ม ความข้นเข้มในรักก็เริ่มรั่ว ค่อยไหลออกทุกทางที่เคยกลัว แก้กลับมั่วเป็นยั่วยุให้แยกไว หากไม่รักคงไม่ทรมา น้ำสองตาคงยากที่รินไหล แต่รักแล้วรักเถิดให้เติมใจ เพียงรักให้เข้าใจไม่หลงทาง
19 มิถุนายน 2550 09:16 น. - comment id 711660
หลงทางเสียเวลาหลงติดยาเสียอนาคต ล้อเล่นนะคะ แวะมาทักทายกันค่ะ ไม่ว่าหลง หรือไม่ ใจมันบอก น้ำตาออก อาจไหล ใครจะสน ก็เธอทำ ให้ใจ ใครวกวน ใจหมองหม่น ทนทุกข์ สุขไม่มี...
19 มิถุนายน 2550 13:18 น. - comment id 711720
เป็นเพราะหลงนำหน้าคำว่ารัก จึงทายทักกักเก็บความเจ็บช้ำ ให้หัวใจต้องเศร้าเฝ้าระกำ มากระหน่ำในชีวิตที่คิดลืม หลงรักใครก็เจ็บ ฉะนั้นไม่รักใครดีกว่าเนาะ อิอิ
19 มิถุนายน 2550 16:18 น. - comment id 711867
หลงทางรัก มักจะเจ็บ สบายดีนะคะ
19 มิถุนายน 2550 18:17 น. - comment id 711957
ไม่ว่าจะหลงรัก..หรือรักจนหลง..เจ็บทั้งนั้นค่ะ..
20 มิถุนายน 2550 09:32 น. - comment id 712237
ความคิดมากเลยนะและความหมายกินใจดีแล้ววันหลังเขียนมาให้อ่านอีกนะ
9 กรกฎาคม 2550 12:45 น. - comment id 721720
คงจะไม่เหมือนเดิมเลิกเติมรัก เป็นเรื่องหนักของสังขารไม่ทานไหว พอรอยรักเริ่มรานเนิ่นนานไป ทั้งกายใจก็ยับย่นไม่ทนรัก อิอิ สังขารร่วงโรยจะว่าเหมือนเดิมได้ยังไงคนที่ไม่มั่นคงเต้าก็หนีหมด ว่าแต่ว่า คิดถึงฟานะ