อันน้ำไหล ไหวว่าย สู่ปลายน้ำ สายลมฉ่ำ ย้ำยาม ตามวิถี รุ้งเลื่อมลาย ปลายตะวัน พลันราตรี ดาวพาที เฝ้าพ้อ ต่อฝันตาม ให้มันเป็น เช่นนั้น ไม่หวั่นไหว ปล่อยหัวใจ เรียบง่าย ไม่หวั่นหวาม ให้รักเป็น เช่นนั้น ไม่พรั่นตาม ให้เงียบงาม ความรู้ว่าง อยู่ข้างใน ให้วันวาร ผ่านพ้นไป ไม่เร่งรีบ ไม่คั้นบีบ หัวใจ ให้ผันผาย ไม่บังคับ จับวาง ให้ว่างวาย กำหนดหมาย ใจเป็น เช่นนั้นเอง
17 มิถุนายน 2550 01:57 น. - comment id 710968
ดียามดึกค่าคุณปลายตาวัน..... สงสัยคงต้องซดน้ำระกำแทนกาแฟมั๊งคะ กาแฟดื่มทุกวันมะเห็นหายช้ำในเลย ลองดื่ม น้ำระกำสักวัน อาการอาจจะดีขึ้นก็ล่ายน๊า
17 มิถุนายน 2550 07:22 น. - comment id 710975
เห็นด้วยกับน้องศรรก จ๊ะ เมาอะไรก็ไม่เท่ากับเมารัก เมาอย่างอื่น ข้ามคืนก็หาย แต่เมาจายนี่ซิบางคนใช้เวลานานมาก อาจถึงตลอดชีวิตได้ แวะมาสวัสดีตอนเช้าจ๊ะ
17 มิถุนายน 2550 10:19 น. - comment id 711007
ธรรมะ ช่วยหาทางออกให้เราเสมอครับ
17 มิถุนายน 2550 10:47 น. - comment id 711012
ปล่อยวาง ดีจัง
17 มิถุนายน 2550 11:25 น. - comment id 711023
ยากที่สุดเลยครับ ปล่อยไป ตามกรรม ********************** อิอิ เกิดมาทั้งทีขอ กำหนด ชีวิต ตัวเอง สัก 70 % อีก 30 % ให้ เป็นชะตา ฟ้า -ดิน ก็แล้วกัน ***** ************************ ด้วยความเคารพ
17 มิถุนายน 2550 19:49 น. - comment id 711164
น่าจะเป็นกลอนปรัชญา ไม่น่าเป็นกลอนอกหักรักหวานซึ้ง...อิอิอิ
17 มิถุนายน 2550 21:51 น. - comment id 711206
ให้มันเป็นเช่นนี้เอง.......
17 มิถุนายน 2550 23:38 น. - comment id 711220
18 มิถุนายน 2550 02:51 น. - comment id 711237
ขอบคุณครับ คุณศรรกรา พี่ดิออร่า คนสวย คุณอินสวน อาฮุยเพื่อนรัก คุณเทพระวี คุณฤทธิ์ ศรีดวง น้องอามีนผู้น่ารัก คุณ ป ปราณระวี ที่แวะมาทักทายกัน