ยามที่จนคนเห็นหน้าค่าไม่มี ยามมั่งมีศรีศักดิ์มักเห็นหัว ยามร้องไห้ใครปลอบขวัญใจหมองมัว ยามนี้นี้ตัวหัวเดียวแสนเปลี่ยวใจ ยามแสนยากลำบากหนอท้อทุกข์เข็ญ ยามลำเค็ญไม่เห็นค่าราคาได้ ยามเจ็บปวดรวดร้าวซึ้งหวังพึ่งใคร ยามเป็นไข้ไร้คนเฝ้าเอาใจดู ค่าชีวิตแสนนิดน้อยพลอยอนาถ ค่าที่ขาดปราศจากผลทนอดสู คุณความที่ที่ทำน้อยคอยสร้างอยู่ ค่าคนดูรู้ที่เงินเมินใจจริง เงินเป็นแสนแม้นมาตรวาสนา ถึงควรค่าแห่งความดีที่รักยิ่ง เปรียบคนจนทนทนหมองไหม้ไร้พึ่งพิ่ง กลับถูกทิ้งสิ่งดีงามข้ามจิตใจ ค่าความดีชี้ให้เห็นเป็นหลักกล่าว ในเรื่องราวก้าวชีวิตคิดฝันใฝ่ ค่าของคนใช่เงินบาทที่ขาดไป แต่คือใจในทุกท่านสานสื่อกัน
1387
2
0
6 พฤษภาคม 2550 22:33 น. - comment id 691917
จริงด้วยเนาะ
7 พฤษภาคม 2550 16:14 น. - comment id 692176
แล้ว ยาม รปภ. ล่ะ หายไปไหน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
