อิสระแคบๆ

ศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ

คลื่นลมสงบ   เราก็ได้พบรักใหม่อีกครั้ง
ผ้าฮิญาบยาว  หญิงสาวปล่อยสยายตามความต้องการของกระแสลม
ไอเค็มน้ำทะเลและเยื้องย่างก้าวของเทพธิดาชายหาด
กรีดกราย ย่างเท้าบนหาดทราย เปลือกหอย ปูเสฉวน ปูลมเป็นบริวาร
            
            ถ้าฉันจะรักเธอ ฉันควรจะทำน้ำทะเลให้จืดได้เสียก่อน
อิสระที่จะรักเธอฉันมี  แต่อาจมีขอบเขตจำกัดแคบๆ
เล็ก จนเหลือฉันเพียงคนเดียว  แคบจนขยับเขยื้อนไม่ได้
เงาความรัก ฉันพยายามวิ่งตะครุบ จนหัวเข่ามีแต่รอยบาดแผลและเลือด
            เธอนั่งนิ่งไม่พูดจา  เธอคงไม่มีอะไรบอกกล่าว
เพ่งมองคนแปลกหน้า  เธอคงไม่อยากช่วยคนแปลกหน้าที่หกล้ม
เธอคงไม่คุ้นหน้าคุ้นตาฉัน  เพราะภูมิลำเนาเราต่างไกล ห่างออก
สิ่งแวดล้อม การเจริญเติบโต  เลี้งดู ประเพณีที่แตกต่าง
              
             ได้โปรดฉันอยากให้เธอได้รู้ ความสิเน่หาซ่อนอยู่ในฉัน
เพื่อปัจจุบันและอนาคต อาจขนานกันจากผลพวงแห่งอดีต
ความรักเพียงสักนิด สู่หนทางหล่อเลี้ยงชีวิต แรงบันดาลใจ
เรื่องราวที่เล่าไม่เคยจบเลยสักครั้ง ไม่มีตัวอักษร ถ้อยคำสื่อสารใดๆ
              สิ่งที่ดูงดงาม ยามต้องแสงไฟสังเคราะห์กลางดึกดื่น...
อารมณ์อาจเบี่ยงเบน  โอนเอียงไปบ้าง ไม่ถึงกับหักเห
ผลจากการทุ่มเทเพื่อเอกราชแห่งสติสัมชัญญะ กู้เอกราชปลดปล่อย
อิสระและเสรีภาพ อยู่ในกรงขัง บุหรี่ เหล้า บ้องและเข็มฉีดยา
            
              สารเคมีที่สูบฉีดระบบสายเลือด ควันไฟสืดเข้าไปหลอนประสาท
ปราสาท มหาวิหาร เทพธิดา ชายทะเล วิมาน บนฟ้าสวรรค์
ฉันก็ไม่สามารถเข้าใจ ความงดงามกว่าเธอ  แล้วหญิงสาว
ฉันก้มเก็บใบไม้แห้งมอบให้เธอ   ของขวัญแด่เธอชิ้นแรก
             อิสระอาณาจักรควันและเมายา....รักเราไม่มีจุดหมาย
มัวแต่ถ่มน้ำลายขึ้นฟ้าทำไม? เมื่อกลับมาตกบนหน้าตัวเอง
รอยเท้านวลขาวที่ก้าวย่างบนหาดทรายและน้ำทะเลสีฟ้า........
ดวงใจแห่งรักเพียงซีก....ฉันยังตามหา..ฉันมั่นใจว่าต้องได้พบ........
                                                            
                                            ศิลป์กีรติ  ว่าโร๊ะ
                                11   กุมภาพันธ์    2550
.