จากผ้าขาวเล่าเรียนเพียรเติมสี ประสบการณ์นานปีที่สั่งสม หุ้มดวงจิตมิดมืดมนจนโสมม เรื่องราวถมจมลึกผนึกนาน ราวมณีมีค่าแสนหายาก จมใต้ซากธรณีที่รากฐาน ย่อมยากขุดมุดหาในบาดาล จนวันผ่านนานนมยิ่งจมลง จากมิ่งมิตรผิดไปคล้ายศัตรู แม้สิงอยู่คู่กายยังใหลหลง คอยลวงล่อก่อภัยจนงายงง ประดุจผงเข้าตาทำพร่ามัว จึงต้องวิ่งไล่เงาเฝ้าไขว่คว้า นอกกายาหาไปใจสลัว ตามตัณหาบัญชาพาพันพัว หลงลืมตัวดั่งวัวมัวลืมตีน...
คีตากะ 18 เม.ย. 2550 17:44 น. - ID 101261 
1531
0
0
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
