เมื่อวัตถุอยู่เหนือจิตวิญญาณ อุดมการณ์หาญมุ่งถูกข่มเหง จิตแบ่งแยกแตกต่างห่างตัวเอง ถูกเร้าเร่งใจถอยด้อยพลัง ความรักจางห่างสุขทุกข์กระหน่ำ โดนมนต์ดำจำจองผู้ต้องขัง กลายเป็นทาสวัตถุดันทุรัง ไม่เคยฟังข้างในหัวใจตน ความสุขแท้แค่เอื้อมเอื้อมไม่ถึง ถูกฉุดดึงจึงบ้าโกลาหล วิ่งไล่ตามความลวงมิห่วงตน ดุจแมงเม่าถูกเผาป่นบนกองฟอน จิตมืดดำด้วยจำนนบนวัตถุ ยากบรรลุรู้ชัดประภัสสร หมุนตามโลกอุปโลกน์ใจโยกคลอน มิคิดถอนยาพิษอวิชชา