เขาสูง ตระหง่านเงื้อม พร่างพรายเหลื่อม ระยับตา ยามแสง อาทิตย์มา ส่องหินผา และไม้ใบ ลมแรง พัดต้องเขา ดังจะเป่า เขาล้มไป เขายัง ตั้งอยู่ได้ เพราะด้วยแก่น แน่นศิลา
6 กุมภาพันธ์ 2545 01:22 น. - comment id 33939
อิจฉา ธรรมชาติโดยเฉพาะขุนเขาจังเลย ที่มันแข็งแรง และแข็งแกร่ง กว่าใจคนเรา
6 กุมภาพันธ์ 2545 01:47 น. - comment id 33945
คิดถึงขุนเขาป่าไม้ คิดถึงธารใสไหลเอื่อย คิดถึงหมอกสายระเลื้อย ลมพัดเอื่อย.เมฆล่องลอย... ................. แบกเป้ไปนอนป่าอีกสักคราดีไหมเรา...
6 กุมภาพันธ์ 2545 17:39 น. - comment id 34016
ย้ายบ้านไปอยู่ในป่าเลยน้องเรา...