ร่มสัก
น้ำตาคลอหล่อตาพาจะไหล
นึกขึ้นมาคราใดให้คิดถึง
ภาพเก่าเก่าเหล่านั้นพลันตราตรึง
ใจรำพึงเพ้อพร่ำคำในใจ
กายยังรู้สู้ไหวต่อได้แน่
ใจสิกลับพ่ายไม่เอาไหน
กายจึงต้องยอมแพ้ต่อหัวใจ
ปล่อยน้ำตาให้ไหลประดังมา
ยินหัวใจไห้หวนครวญหมองหม่น
เป็นเสียงพร่ำเพ้อบ่นละเมอหา
แล้วสมรู้ร่วมคิดกับน้ำตา
ใจก็ร่วมขบวนมาพาเศร้าใจ
ถึงร้องไห้ให้น้ำตาเป็นสายเลือด
ให้สายน้ำแห้งเหือดมิรินไหล
ให้อาทิตย์สิ้นแสงลงทันใด
ให้เปลวไฟกลับเย็นเป็นวารี
ให้สายลมแน่นิ่งมิวิ่งพัด
ให้ดวงดาวอันจำรัสกลับริบหรี่
ให้สายน้ำย้อนย้ายสายนที
ให้ใจเต้นหยุดกับที่มิเป็นไร
เจ้าก็ไม่หวนกลับมารับรู้
ใจที่อยู่เล่า
หน้าส่วนตัว
1328
2
0
