แก้วประเสริฐ
*เสียงแว่วจากหัวใจ*
ความสุดซึ้งห้วงจิตยามคิดถึง
สุดตราตรึงผนึกไว้สู่ใจเสมอ
แม้นมิสวยพริ้งเพริศจนเลิศเลอ
เพียงแต่เธอมองไว้เข้าใจเรา
เมื่อดอกไม้แตกพุ่มดูลุ่มลึก
สายน้ำสวยยามตรึกสู้ผนึกเฝ้า
ลมมักหวนชวนรักมิจักเบา
สายฝนเฝ้าโลมดินไอกลิ่นอวล
กลิ่นเคยเคล้าแนบเอามักเฝ้าหา
สิ่งผ่านซึ้งตรึงพายังมาหวน
ความหวานใจในจิตโอ้คิดชวน
ความปั่นป่วนหายสิ้นยามยินดี
มัจฉาน้อยล่องลอยยังคอยรัก
ดอกไม้เบ่งบานมักจักเกษมศรี
สกุณาเฝ้าร้องเพลงบรรเลงชีวี
เหล่านารีมีรักมักครวญเพลง
หัวใจเราเฝ้าแว่วหายามฟ้าใส
โอ้อย่างไรใยมิกระฉับกระเฉง
แม้นเมฆหมอกสิ้นหายให้วังเว
หน้าส่วนตัว
967
22
0
