วาวเดือน
คลื่นซัดสาดหาดทรายหลายคำรบ
สาดกระทบไม่ซบซาธาราไหว
เสียงซาบซ่าคราเงียบงันตันหัวใจ
ซัดเพียงใดใจก็เหงาเศร้าเดียวดาย
คลื่นหัวใจไหวยวบจวบจะสิ้น
น้ำตารินถวิลหามาเป็นสาย
ความเงียบเหงาเข้าครอบงำน้ำซัดทราย
สุดบรรยายไม่วายวางสร่างซบซา
ลมทะเลเห่พัดสะบัดพริ้ว
ไร้ระผิวดูหวิวใจให้กังขา
เหตุไฉนใยจึงเศร้าเหงาอุรา
จะเยียวยาก็ชาเจ็บเหน็บกมล
มองดูดาวก็วาววับระยับฟ้า
ระยิบตาวาวาวพราวเวหน
แต่ใจเราไม่วาววามตามเบื้องบน
สุดจะทนกมลโศกโลกเงียบงัน
ฟังเสียงคลื่นก็กลืนกล้ำระกำจิต
มันสะกิดริดอารมณ์ตรมเสียงหยัน
คล้ายเสียงเยาะเลาะหัวใจให้ตีบตัน
สุดจะกลั้นหวั่นในทรวงถ่วงอุรา
มองรอบตัวก็มัวหม่นดูล