ฝนยังพรม แม้สิ้น กฐินแล้วไร้วี่แวว เหมันต์ นั้นถามหาสะบัดร้อน สะบัดหนาว หลายคราวคราดั่งกับว่า โลกนั้น สุดผันแปร เพราะพืชไพร หายสิ้น แผ่นดินแห้งฤดูแล้ง ยาวนาน พากันแย่ชาวนาไร่ คอยท่า ตั้งตาแลยอมพ่ายแพ้ สิ้นหวัง ช่างอาดูร แล้วเพราะใคร ไหนเล่า เขากำหนดคงตั้งกฏ เอาไว้ ให้โลกสูญความยากจน ข้นแค้น ทวีคูณจะเกื้อกูล อย่างไร ใครช่วยที
1742
4
1
หน้าส่วนตัว
