โอ้อาลับใจหายมิวายแล้ว เหมือนกับแก้วพลัดตกอกข้าเอ๋ย จากสงขลาบ้านเกิดมาล่วงเลย จึงเฉลยเป็นบทกลอนวอนเล่ามา เมิองสงขลาน่าอยู่ดูน่าเที่ยว เมืองสงขลาไม่เปลี่ยวใจไม่เหงา ริมหาดทรายชายทะเลเสน่ห์เร้า ทำให้เฝ้าคิดถึงจึงเขียนกลอน สมิหลาชาดหาดสะอาดยิ่ง มองแลสิ่งภูเขาเล่าสิงขร สะพานเปรมยาวใหญ่ใจอาวรณ์ แต่ครั้งก่อนเคยผ่านบ้านผมเอง อยากจะกลับไปเยือนเมืองสงขลา แต่ไม่มีเวลาที่เหมาะเหมง เฝ้าแต่นึกถึงภาพวาดบรรเลง เท่านี้เองก็สุขใจในบ้านเรา