คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
อ่านเรื่องจันทโครพ จบอีกรอบ
มีคำตอบเหตุใดแน่ จึงแพ้พ่าย
สู้เรียนสรรพวิทยามามากมาย
ต้องมาตายในป่าพง ดงกันดาร
คล้ายคนที่เสียที่รักไม่ยักสู้
ใครไม่รู้ว่าขี้ขลาดไม่อาจหาญ
นั่งนิ่งงอมือเท้าไม่เอาการ
ปล่อยรักราญ ย่อยยับลงกับตา
เถอะ ให้สิบ-ร้อยโจรป่าก็กล้าสู้
แต่ที่อยู่นิ่งแน่แพ้ต่อหน้า
เพราะเห็นใจเจ้าแล้วแก้วโมรา
เจ้ามีใจให้โจรป่ามาฆ่ากัน
เจ้าคอแห้งพี่แทงเลือดให้ดื่ม
เจ้าคงลืมสิ้นแล้วแก้วใจฉัน
เจ้าไม่รักก็หมดแล้วแววชีวัน
ต้องพระขรรค์โจรป่าชีวาวาย
ต่อให้โจร ไม่ยุดแย่งแทงอกพี่
ก็สิ้นดี หมดไม่เหลือเมื่อใจพ่าย
จะหยิบขรรค์แทง