ฉันนั่งบนม้านั่งยาวตัวเก่า ทาสีขาวตัวที่เราเคยเคียงคู่ สนามหญ้าดูแห้งไปตอนเธอไม่อยู่ อะไรๆดูหดหู่เกินไป นกพิราบฝูงที่เราเคยมาเลี้ยง มามองเมียงเหมือนถามว่าเธอไปใหน ฉันโปรยปรายทานตะวันพลันตอบไป ให้พิราบช่วยบินไปตามหาที ฉันนั่งบนผืนหญ้าฟ้าหม่น คิดถึงคนที่จากไปไร้แวววี่ ยอดหญ้าไหวเพียงแผ่ว หมดแรงแล้วคนดี แต่ฉันยังจะนั่งอยู่ตรงนี้ รอเธอ
672
1
0
หน้าส่วนตัว
