rachan
คนคนหนึ่ง
นักเขียนที่เราปลื้มที่สุดคนหนึ่งนั้น
บอกว่า
อย่าเอาตัวเองเข้าไปขวาง
เขาเขียนบลอคนั้น
เขียนให้ตัวเอง
เขียนให้คนมากมาย
เขาว่า
รู้สึกอย่างไรก็เขียนไปอย่างนั้น
อย่าได้กลัวว่าคนอ่านจะมองเราอย่างไร
เราเอง
แม้จะซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกของตน
แต่ก็ยังมิอาจทิ้งความกลัวนี้ได้
จริงแล้ว
เรากลัวคนจะเห็นตัวตนของเรา
กลัวจะเสียความเป็นส่วนตัว
กลัวคนจะเห็นว่า
จริงแล้ว
เรามิได้เป็นดังภาพที่เราสร้างขึ้น
ทว่า
จริงแล้ว
เราก็เป็นเช่นนี้เอง
ทั้งด้านที่ดีและไม่ดี
ด้านที่ตัวเองปรารถนาและไม่ปรารถนา
ก็ล้วนแต่เป็นตัวของเราเอง
เราก็เป็นเช่นนี้
เราเองก็ควรจะยอมรับตัวของเราเอง
เรา