ลูกเป็ดขี้เหร่
นอนเอนทับหญ้า
สายตาเหม่อฟ้า หลับตาวาดฝัน
ก้อนเมฆสีขาว เหมือนเก่า เหมือนทุกวัน
รู้สึกเหงา เงียบและงัน เมื่อมองไป
อยากให้ท้องฟ้าเป็นสีส้ม
ปั้นก้อนเมฆ ก้อนกลม-กลม ถ้าทำได้
อยากให้นกมีสีรุ้ง เหาะพุ่งบนฟ้าไกล
อยากให้มีบันได ไว้ไต่ไปหาพระจันทร์
อยากให้ต้นหญ้าพูดได้
แล้วยิ้มทักทาย เอาอกเอาใจฉัน
อยากให้ก้อนดิน เป็นสีขาวพราวพรรณ
แต่ก็ได้แค่ฝัน เท่านั้นเรื่อยมา
ความจริงที่เป็นอยู่
ก็ได้แค่เหม่อดู ไปบนฟ้า
ฟ้ากว้างก็ฟ้าเก่า ช่างเงียบเหงาในสายตา
จะไปเปลี่ยนแปลงหรือเพิ่มค่า คงรู้ดีว่า ไม่มีวัน
ก็เหมือนคนบนฟ้า จะไปเปลี่ยนแปลง หรือฝันให้เขาลงมาหา คงไม่มีวัน
800
8
0
หน้าส่วนตัว
