คนเรานั้น ย่อมรักตน ก่อนคนอื่น แต่ต้องยื่น ไมตรี ดีต่อเขา เรารักตน คนอื่น ก็เหมือนเรา โปรดจงเข้าใจคน เหมือนตนเอง เมื่อรักตน คนนั้น ย่อมรักษา กายวาจา มิให้ ใครข่มเหง เมตตากัน ดีกว่า อย่านักเลง เป็นกันเอง ช่วยเหลือ เอื้ออาทร ตนต้องตื่น ฝืนตน แม้ทนทุกข์ ตนต้องลุก ปลุกจิต อย่าคิดถอน ให้อภัย มีน้ำใจ พึงสังวร รู้โอนอ่อน ผ่อนใจ ให้บรรเทา ตนเตือนตน ลองนึกดู รู้เหตุผล จะหลีกพ้น ปัญหา มีมาเก่า หากรู้จัก เอาใจเขา ใส่ใจเรา อย่านึกเอา แต่ได้ ตามใจตน อิสระ แห่งตน คนใช้สิทธิ์ จะรอนลิด สิทธ์เขา
821
3
0
หน้าส่วนตัว
