หน้าส่วนตัว
เมื่อพรางรักพรางใจใช่ปวดร้าว
ต้องเหน็บหนาวแพ้พ่ายสุขหน่ายหนี
ตั้งแต่นี้นี่ใจตรมขมทวี
คงมิมีวันจืดจางห่างตรอมตรม
หนาวน้ำตาบ่านองสองแก้มนวล
ใจกำสรวลพิษรักสุมหุ้มห่อห่ม
ใจแสนดีขี้แยแพ้ซานซม
ยากจะข่มใจลาหักอาลัย.
784
1
0
