มิได้ผ่านมาเพียงสองวัน บทกวีของฉันพลันหล่นหาย กระแสคลื่นกวีโหมลมพัดไป หรือเพราะเพียงหัวใจเราตรงกัน ตรงกันเพราะฉันเขียนกวี และเพื่อนเพื่อนก็มีเช่นดั่งฉัน เขียนกวีเร่งโรมโถมใส่กัน ลืมนึกถึงใครคนนั้นที่ผ่านมา เป็นกวีคนหนุ่มแห่งลุ่มน้ำ ทุกเช้าค่ำด่ำดื่นชื่นบุปผา หลงไหลในม่านเริงแห่งสุรา บางครั้งลืมเวลาร่ายกวี ไม่เขียนก็มิอาจวาดหวังเพื่อน ตะวันเลื่อนเลือนไปในวิถี เพื่อนเพื่อนชุมนุมกันเริงกวี กวีหนุ่มคนนี้ดื่มสุรา......... ........ผมเองเลยเขียนกวีไม่ทันเพื่อน เขียนวันละบทโพสต์ไม่ทัน(ฮา)
727
3
0
หน้าส่วนตัว
